-Hoofdstuk 36

In Hogwarts School of Witchcraft and Wizardry was alles muisstil. Buiten de voetstappen van Marnie Elisabeth Still. Langzaam sloop ze voorbij de lerarenkamer richting de grote, lelijke vuurspuwer. "Zak met zuurtjes." Mompelde Marnie en de vuurspuwer liet zijn wenteltrap zien.
      "Goed, je weet hoe Brandstof werkt?" Vroeg Professor Dumbledore. Marnie knikte, ging in de open haard staan en nam een hand vol Brandstof. "Goed articuleren, wees duidelijk." Marnie smeet het Brandstof aan haar voeten en zei duidelijk het adres van Malfoy. Het groene vuur en stof maakte haar keel schor. Na een lange val kwam ze met een plof terecht in een chic uitziende woonkamer. Ze stond op en veegde het as van haar kleding af. Langzaam liep ze de woonkamer uit maar bleef als versteend stilstaan toen ze stemmen haar kant op hoorde komen. "Weet je het zeker, Darcy?" "Jawel mevrouw, Darcy hoorde iets in de leefruimte." Marnie hield haar adem in en wenste vurig dat ze de onzichtbaarheidsmantel had meegenomen. Bij iedere stap dat de onbekende vrouw en de trouwe huis-elf dichterbij kwamen liep Marnie achteruit. Marnie stootte met haar rug tegen de muur aan en keek doodsbenauwd naar de gang waar nu de vrouw het hoekje om kwam. "Oh!" Stootte de vrouw uit. Ook Darcy haar ogen werden nog groter dan ze waren. De vrouw keek Marnie onderzoekend aan. "Mag ik je vragen wat je hier komt doen?" Vroeg ze, verbazend beleefd. Marnie kon geen woord uitbrengen, het leek alsof haar stembanden waren verdwenen. "Hoe ben je hier geraakt?" Vroeg de vrouw toen ze doorhad dat Marnie niet zou antwoordden. "B-brandstof." "Oh, vast het verkeerde adres gezegd?" Marnie schudde haar hoofd en keek naar Darcy. "N-nee, ik ben waar ik zijn moet." "Oh, en wat moet je dan?" "I-ik kom voor Draco." "Nou, Draco zit op school." "Nee!" Stootte Marnie uit. De vrouw trok verbaasd haar wenkbrauwen op. "Kom, kom. Dan zet ik je wat thee. Je bent vast in shock." De vrouw begeleidde Marnie mee naar een deur. Toen ze binnen waren kon Marnie haar ogen niet geloven. Nog nooit van haar leven had ze zo een grote keuken gezien. Een huis-elf stond de afwas te doen. Bij het horen van de deur draaide de huis-elf zich om en keek verbaasd. "Kan Mixs iets voor u doen, mevrouw Malfoy?" Vroeg de huis-elf beleefd. "Nee, Darcy zet wel thee." Marnie bekeek de vrouw nauwkeurig. Ze had inderdaad iets weg van Draco. Haar gezicht echter stond gespannen. En haar mond was niets meer dan een streepje. "Ben je een schoolvriendin van Draco?" Vroeg de vrouw vriendelijk. "Eh, ja." Mompelde Marnie. "Ga toch zitten!" Zei de vrouw toen ze zag dat Marnie maar wat rond keek. "Doe maar alsof je thuis bent, ik moet eventjes iets regelen, goed?" Marnie knikte en niet veel later was de vrouw verdwenen. "Oh, mevrouw Still, dit is niet slim, alles behalve slim." Zei Darcy met haar hoge stem, terwijl ze kwam toe gesputterd met de thee. "Darcy! Zo meteen laat je het nog vallen!" Zei Marnie waarna ze snel de thee overnam. "Oh, mevrouw Still, u moet weg!" Zei Darcy terwijl ze met trillende handen thee inschonk. "Darcy, alsjeblieft! Je begrijpt het niet, ik kon niet anders." "Oh, Darcy weet al wat mevrouw van plan is, maar Darcy kan u zeggen dat dit niet goed afloopt." "Hoe bedoel je, Darcy?" "Oh, Darcy heeft al te veel gezegd. Darcy moet zich straffen." Sprak Darcy waarna ze met een deegroller tegen haar hoofd begon te slaan. "Darcy, toe, stop." Zei Marnie, en ze trok de deegroller uit haar handen. "Luister goed, Darcy. Je mag niemand laten merken dat je me kent. Niemand." "Maar mevrouw, meneer Malfoy komt zo thuis! Als hij u ziet dan.." "Ssht." Zei Marnie toen ze de deur open hoorde gaan. "Daar was ik al weer!" Zei Draco zijn moeder. Ze nam plaats op de stoel tegenover Marnie. "Vertel me eens, liefje, wat is je naam?" "Eh, Marnie Still, mevrouw." Mompelde Marnie. "Oh! Ben jij Marnie? Ja, ik heb over je gehoord. Je weet het over jeweetwel?" "Voldemort?" Vroeg Marnie. "Ja, D-draco heeft het me vertelt." De vrouw zuchtte. "Ik ben Narcissa Malfoy. Draco's moeder, trouwens." "Aangenaam." "Oh, liefje, je had niet moeten komen! Dit is echt niet het goede moment." Marnie knikte. "Ik weet het. Maar..ik heb het gevoel dat ik hier moét zijn." Narcissa schudde haar hoofd. "Je kan beter zo snel mogelijk weggaan! Oh, Marnie, je wilt niet weten welke gruwelen zich plaatsvinden in deze keuken." Piepte Narcissa. Marnie fronste haar wenkbrauwen. "Ik ben wel wat gewoon." "Nee, Marnie, je begrijpt het niet. Daar, op die stoel, waar jij zit, heeft Draco de longen uit zijn lijf geschreeuwd." Mompelde Narcissa. Marnie hapte naar adem. "Ik weet zelf niet hoe het voelt om The Dark Mark te krijgen. Ik had nog nooit gezien hoe dat in zijn werk ging. T-tot Voldemort besloot.." Plots barste Draco's moeder in tranen uit. Marnie stond ongemakkelijk recht en legde haar arm over haar schouders. "Marnie, ben jij een mudblood?" Vroeg Narcissa plots. "J-ja, nou, ik bedoel, ik weet het niet." Stotterde Marnie. Narcissa lachte wrang en schudde haar hoofd. "Je moeder had een sterk karakter, Marnie, heel erg sterk." "H-hoe bedoelt u?" Vroeg Marnie verward. Natuurlijk wist Marnie al dat de mensen die ze als haar ouders zag niet haar ouders waren. Narcissa glimlachte, alsof ze terug dacht aan een mooie tijd. "Ze wou je beschermen tegen alles dat slecht was en je alles schenken wat goed was." Marnie luisterde met ingehouden adem. "Oh, en je vader. Hij was, is een moedig man." "Bedoelt u dat, mijn vader nog leeft?" Narcissa knikte. "Ik weet het, maar ik weet niet waar." Marnie zuchtte diep. "Ieder jaar, op jou verjaardag, krijgen we een kaartje. Natuurlijk wist Draco hier niets over. Anders zou hij vragen stellen." Marnie knikte beduusd. Haar echte vader leefde nog. "E-en mijn moeder?" Narcissa schudde droevig haar hoofd. "Je mocht van geluk spreken dat je moeder alles al had geregeld." "Wat geregeld?" "Alles. Ze wouden je weghouden van alles wat slecht was, zoals ik al eerder zei. En in die tijd was de tovernaarswereld inderdaad geen goede plaats voor een klein meisje." "Maar.." "Je moeder werkte voor het Ministerie van Toverkunst. Daar heeft ze Arthur Weasley leren kennen. Ze hadden van alles besproken, en Arthur heeft je toen bij een Mugglefamilie weten te krijgen." "Dus, u kende mijn familie?" Narcissa knikte. "Oh!" Stootte ze uit. "Ze komen zo aan. Ik moet je hier weg krijgen." Sprak ze snel. "Hoezo, wegkrijgen?" "Ik heb het! Draco's kamer, daar komen ze nooit." Mompelde Narcissa alsof Marnie er niet bij was. "Juist, Draco komt zo aan. Eerder dan de rest." Nog voor Narcissa verder kon mompelen scheen een bundel blauw licht door het keukenraampje. "Ja, daar is hij al. Ik hoop maar-" Sprak Narcissa snel terwijl ze vluchtig naar het keukenraampje liep. "Oh, wat een geluk!" Piepte ze toen Draco de keuken binnenliep. "Zijn ze? Marnie!" Riep hij geschrokken. "Oh, Draco, Draco!" Zei Narcissa vol vreugde en ze sloot haar zoon in haar armen. "Marnie is hier, voor jou!" "Juist." Bromde Marnie. "Misschien kan je haar beter naar je kamer brengen. Zo meteen.." Draco knikte, nam Marnie bij haar arm en ging haar voor de trap op.