-Hoofdstuk 40

"Draco, w-we zijn iets vergeten?" "Wat dan?" "N-nou, we kunnen niet Verschijnselen naar Hogwarts, weet je nog?" Draco zuchtte en knikte. "Dat wordt een probleem, juist. Hogsmeade, anders?" Marnie aarzelde voor een seconde. "Is er een probleem?" Vroeg Marnie haar moeder. "Nou.." Marnie keek Draco bedachtzaam aan. "we realiseren ons net pas dat we niet naar Hogwarts kunnen. Nou, in ieder geval niet door te verschijnselen." "Is er geen - Oh, Manuel is thuis." En de vrouw was verdwenen. Draco boog zich over tafel. "Kan je Dumbledore geen uil sturen?" Fluisterde Draco. "Vast wel." Zei Marnie terwijl ze afgeleid werd door de stemmen in de gang. "Marnie!" Manuel kwam de keuken binnengestormd en omhelsde Marnie stevig. "Wat doen jullie hier?" "Lang verhaal." Mompelde Marnie. "Sorry, ik moet even iets doen." Zei Marnie waarna ze opstond en naar haar kamer liep. Ze zocht in haar bureau naar een stuk perkament en een veer. Ze sopte de veer in het potje inkt en begon op het Perkament de schrijven. Een krassend geluid vulde de kamer.

Beste Professor,
Er zijn een aantal problemen plaatsgevonden.
Draco en ik zijn op dit moment bij mijn Mugglefamilie,
maar we zouden een manier moeten vinden om terug op Hogwarts te geraken.
Verschijnselen gaat niet en per bezem is geen optie, te gevaarlijk.
Groetjes, Marnie Elisabeth Still.

Marnie ging met het perkament naar beneden en zocht haar vader. "Wat is er liefje?" Vroeg hij toen hij opkeek van de krant. "Waar is Emulion, ik heb 'm nodig." "Oh, ik denk dat hij buiten in de boom zit, hij zal vast bl-" Maar ze liet de man niet uitspreken en ging naar buiten toe. "Marnie?" Marnie bleef prompt staan en draaide zich om. Onderaan de trap stond Chris, Marnie's ex-vriendje. "Oh, hoi, Chris." Mompelde ze, terwijl ze zenuwachtig met haar voeten schuifelde. "Alles goed? Wat lang geleden!" Chris sloeg zijn armen om Marnie haar schouders en trok haar tegen hem aan. "Ja, alles goed, met jou?" "Gaat wel, gaat wel. Wat ben je veranderd! En waar is je mooie bruine kleurtje? Je ziet helemaal wit! Misschien moet je maar van internaat afgaan-" "Chris, doe rustig! Ik ben niet van plan om van internaat af te gaan. Ik ben gewoon ziek geweest, dat is alles." Chris knikte, en draaide zich om bij het horen van de stem. "Marnie, heb je-" Draco stopte abrupt met praten en keek van Chris naar Marnie en terug. "Ik zie dat ik ongelegen kom." Gromde Draco, bij het zien van Chris' handen op Marnie haar schouders. "Eh- Draco dit is Chris, Chris dit is Draco, hij zit bij me op school." Chris toverde een smerige glimlach te voorschijn en schudde Draco's hand. "Aangenaam." Marnie zag haar kans en glipte naar de tuin. "Emulion, kom dan jongen." Marnie haalde een cracker uit haar zak en gaf deze aan de goudbruine uil. Dankbaar at hij de cracker op terwijl Marnie het stuk perkament om zijn poot bond. "Professor Dumbledore, Emulion." Fluisterde Marnie, waarna de uil krassend wegvloog.

Terwijl Marnie er voor zorgde dat Dumbledore op de hoogte zou worden gebracht stonden Draco en Chris nog steeds tegenover elkaar in de hal. "Dus, jij bent Marnie haar nieuwe vriendje?" Vroeg Chris. "Marnie heeft geen vriéndje." Antwoordde Draco bits. "Nou, in dat geval, misschien kan ik mijn kans nog eens wagen, niet?" Draco zijn ogen spuwde haast vuur. Chris toverde weer die smerige glimlach tevoorschijn. "Ach, Draak, niet iedereen kan geluk in de liefde hebben, natuurlijk." Zei Chris overdreven toen Marnie terug binnen kwam. Draco balde zijn handen tot vuisten en keek Chris woedend aan. "Het is Draco." Bromde hij. "Tuurlijk, wat jij wilt." Mompelde Chris, waarna hij zijn rug naar Draco toekeerde en zich tot Marnie richtte. Marnie keek Chris argwanend aan na het aanzien van Draco zijn woedende blik. "Wat doe je hier eigenlijk, Chris?" Vroeg Marnie plots. "Oh, ik was met Manuel meegekomen. We zouden eerst bij mij thuis slapen, maar er kwam een kleine complicatie, vandaar.." "Oh, dus jullie blijven hier slapen?" Marnie wuifde met haar hand naar Draco als teken dat hij naar haar kamer moest gaan. "Ik kom zo." Zei ze, toen Draco de trap opliep. "Nou, veel plezier dan." Zei Marnie, waarna ze wou doorlopen. Chris blokkeerde haar echter de weg met zijn arm. "Chris, laat me door." Zuchtte Marnie. "Ach, kom Marnie, heb je geen zin om alles nog eens over te doen?" Marnie rilde bij de gedachte. "Nee, Chris." "Ik weet dat je het wil." "Ik moet gaan." Chris bracht zijn mond naar haar oor. "Kom op Marnie, laat me je nog één keer horen kreunen." "Oprotten!" Marnie schrok zich een ongeluk toen Draco Chris met volle kracht tegen de muur aanduwde. Chris stootte een lach uit en keek bespottelijk naar Draco. "En wat gaat ons ettertje doen?" Draco keek Chris woedend aan. "Ik ben tot meer in staat dan je denkt!" Gromde Draco, die zijn hand rond Chris' keel legde. "Kom, kom, Draco, het was een klein misverstandje." Mompelde Chris. "Een misverstándje?" Draco bracht een spottelijke lach uit. "Ik ben niet dóóf!" "Draco, kom." Mompelde Marnie, die aan Draco's T-shirt trok. "Kom nou." Draco liet Chris los en volgde Marnie de trap op. Draco mompelde van alles maar Marnie kon er niet één woord van verstaan.
      "Moest dat nou echt?" "Wat?" "Dat met Chris. Ik kon me er heus zelf wel uit redden." "Marnie heb je gehoord wat hij zéí?" Marnie zuchtte. "Ja, Draco, dat hóórde ik." "Hij- hij wou séks met je." "Niks nieuws dus." Mompelde Marnie. Draco keek haar verbijsterd aan. "Bedoel je dat hij iedere kéér zo doet?" Marnie wreef vermoeid door haar ogen. "Draco, hij is mijn éx-vriendje." Marnie keek hem doordringend aan. "Nou en-" Draco hield zijn mond. Hij had het eindelijk begrepen. "Hoe oud was jij?" Vroeg Draco. "Als ik het mag weten, tenminste." Marnie zuchtte. "Kijk, ik heb er spijt van oké en-" "Hoe oud, Marnie?" "Veertien." Piepte Marnie en verborg beschaamd haar gezicht in haar handen. "Veertien? Maar hoe?" "Draco, hij was de beste vriend van mijn broer. Ik ging praktisch alleen maar met Manuel zijn vrienden om. En, nou ja, het was zomervakantie, en Chris was mijn vriendje en hij bleef slapen, normaal gezien wel bij Manuel op de kamer en-" "Hij is naar jou kamer gekomen. Oké, ik snap het." Draco draaide nors zijn hoofd weg en staarde uit het raam.

She isn't that sweet, y'know?
Trouwens, deze story zit er alweer bijna op, ja, we zijn bijna bij het einde.