-Hoofdstuk 41

Met een vaag gevoel stond Marnie op. Emulion was die nacht nog niet weergekeerd en een negatief gevoel overspoelde Marnie. Wat als de uil niet bij Dumbledore geraakte? Of dat het Dumbledore allemaal niet uitmaakte dat ze niet terug op Hogwarts geraakte? Marnie schrok op uit haar gedachten door getik op het raam. Opgelucht stond ze op en liet Emulion binnen. Hij landde op Draco, die in de zetel lag te slapen. Geschrokken sprong hij recht en de uil fladderde met zijn vleugels. "Kom, Emulion." De uil sprong op Marnie haar arm. Marnie futselde het perkament van zijn poot en opende het.

Marnie en Draco,
ik heb de uil een zakje meegegeven en
jullie schoorsteen staat in het net.
Veel succes.

Marnie haalde het zakje ook van de uil zijn poot en opende het. De groene stof kwam Marnie uiterst bekend voor. "Brandstof." Marnie keek Draco glimlachend aan. "We kunnen naar Hogwarts." Zei ze toen Draco het stuk perkament overnam en ook las. "Wanneer vertrekken we?" "Na het eten?" Draco knikte goedkeurend.
      "Doe alsjeblieft voorzichtig." Snikte Marnie haar moeder. "Doen we." Draco nam brandstof in zijn hand en gooide deze het vuur in. Een smaragdgroene kleur vulde de schoorsteen en Draco stapte het vuur in. "Professor Dumbledore's kantoor." Zei Draco en hij was verdwenen. "Succes lieverd." Marnie glimlachte naar haar familie en stapte ook het groene vuur in. Het voelde aangenaam rond haar lichaam. "Professor Dumbledore's kantoor." Even later stond Marnie naast Draco in het ronde kantoor van Dumbledore. "Professor we moeten je dringend spreken." Zei Marnie terwijl ze naar het bureau liep. "Wacht nog even, goed?" Marnie knikte en ging op een stoel zitten. Draco volgde haar voorbeeld. Na een tijdje ging de deur van het kantoor open en kwam Harry binnen. "U wou me spreken, Professor?" Dumbledore knikte en toverde een extra stoel tevoorschijn. "Ga zitten, Harry." Harry deed wat hem gezegd werd, terwijl hij Marnie vragend aankeek. "Goed, Marnie, u wou zeggen?"
      Marnie deed het hele verhaal, Draco luisterde ingespannen en balde zijn vuisten, Harry hapte naar adem en Dumbledore knikte. "En we weten echt niet wat we nu moeten." Zei Marnie hopeloos. "Laat me je Dark Mark eens zien, Draco." Draco deed wat hem gevraagd werd. "Juist, het brandt, niet dan?" Draco knikte. "Goed, jij gaat naar madame Pomfrey." Zei hij vastbesloten tegen Draco. "Wat? Maar zij kan hier echt niets aandoen.." "Ga, nu Draco." Draco zuchtte en stond op. Marnie wist hoeveel moeite hij had om niet bij Marnie te zijn. Dat was iets wat hij Marnie al de hele nacht duidelijk maakte. "Maak je geen zorgen om Marnie, haar overkomt nu niets." Draco knikte en liep het kantoor uit. "Goed, ik wou jullie ook nog even spreken. Ik ben er van overtuigd dat meneer Malfoy bij jou is wanneer hij kan, maar hij kan niet continu bij jou zijn, Marnie. Daarom wou ik Harry vragen om ook een extra oog op je te houden." Marnie knikte, en Harry volgde haar voorbeeld. "Goed, ga nu maar." "Eh, professor?" Marnie draaide zich om wanneer ze bij de deur stond. "Ik, eh, de moeder van Draco heeft me over mijn familie verteld, en over mijn moeder. En Voldemort, ik denk, ik denk dat hij mijn vader heeft vermoord." Dumbledore stond op en legde een hand op Marnie haar schouder. "Je bent een slimme heks, Marnie." Marnie zuchtte en knikte. "Nou, ik heb al mijn hele leven rondgelopen met de gedachte dat ik Muggleborn was, dus ik overleef het vast wel zonder magische ouders." Mompelde Marnie. "Daar ben ik van overtuigd, nou, ga Draco maar opzoeken."

Nog maar twee hoofdstukjes na deze.