-Hoofdstuk 42

"Marnie, alles in orde? Harry zei dat je naar Draco was." Hermione was helemaal overstuur toen Marnie de leerlingenkamer in liep. "Ja, alles in orde." Marnie trok Hermione aan haar arm mee naar een hoekje. "Alleen..Voldemort, h-hij wil me..dood." Mompelde Marnie. Hermione hapte naar adem. "Heb je Jeweetwel gezien?" Marnie knikte. "Hij is afschuwelijk." "Maar hoe? je leeft nog." Marnie knikte. "Hij, hij had Draco de opdracht gegeven o-om me te vermoorden. En we zijn gevlucht." Hermione dacht diep na. "Marnie, als hij je echt dood wil, had hij het toch gedaan toen hij de kans had?" Marnie haalde haar schouders op. "Volgens mij houdt hij van drama." Mompelde Marnie.
      Wanneer Marnie richting Verweer tegen de Zwarte kunsten liep, gingen de geruchten de school al rond. Marnie zuchtte diep en opende de deur van het klaslokaal. Professor Snape stond vooraan. Hij keek zowel Marnie als Draco woedend aan. "Ik spreek jullie na de les." Zei hij bits en liep toen terug naar voren. "Waar heeft hij last van?" Vroeg Marnie aan Draco. Draco negeerde haar vraag en ging zitten. De les was zo saai dat Marnie tegen Draco aanleunde en in slaap viel. "Marnie, Marnie! Wakker worden." Marnie deed geschrokken haar ogen open en staarde Draco aan. "W-wat?" "Je bent in slaap gevallen, de les is gedaan." Marnie knikte en nam haar spullen bij elkaar. "Malfoy, Still." "Juist." Mompelde Marnie en ze draaide zich om. "We kunnen beter rechtstreeks naar Voldemort lopen." Mompelde Draco toen ook hij naar voor toe liep. "Draco, ben je gék? Het is mijn taak om je hier zo goed mogelijk door te leiden en dan flik je zoiets! De Heer is woedend, buiten zinnen!" Schreeuwde Snape tegen Draco. Marnie stond er verward bij. "Professor, u snapt het niet, ik-" "Ik snap het best, Malfoy!" "Nee, je-" "Als je een opdracht krijgt dan moet je die uitvoeren! Willen of niet!" "Maar Professor ik-" Snap haalde zijn hand op om Draco het zwijgen op te leggen. "Ik wéét wat je opdracht was, Malfoy! En het was zo símpel, je had er vanaf kunnen zijn." "PROFESSOR DENKT U NU WERKELIJK DAT IK MARNIE ZOU DODEN? HOE ACHTERLIJK BENT U WEL NIET?!" "Ik ben niet achterlijk, Draco, als je haar niet doodt dan doet Voldemort het zelf wel, met daarboven op jij en je oúders!" "Nou én? Dat interesseert me niet! Dan doet hij dat maar!" Marnie keek Draco angstig aan. "Incarcerous." Snap richtte zijn wand op Marnie en Draco, die verwikkeld geraakten in touwen. "Lopen." Draco keek verslagen naar de grond en liep het lokaal uit. "Mijn kantoor, nu." Hij gaf Marnie een duw in haar rug waardoor ze bijna op de grond viel. "Het spijt me." Mompelde Draco. Marnie draaide haar gezicht weg van Draco terwijl tranen over haar wangen rolde. "Marnie.." Smeekte Draco. Marnie reageerde niet en probeerde haar gesnik niet door te laten klinken. Snape opende de deur van zijn kantoor en liet Marnie en Draco naar binnen.
      Snape haalde een grote pot van een schap en nam het deksel eraf. Hij richtte zijn wand op het haardvuur waar meteen vuur inkwam, alsof het al uren brandden. "Professor, toe.." Smeekte Draco, maar Snape negeerde hem en smeet een hand vol brandstof in het haardvuur dat smaragdgroen kleurde. Stap erin!" Beval hij Draco. "Naar je huis." Bromde Snape. "En je moet niet proberen ergens anders heen te gaan." Draco keek verslagen naar zijn voeten en stapte het vuur in. "Malfoy Manor." Mompelde hij en hij was verdwenen. "Nu jij." En hij wees dreigend richting Marnie.