-Hoofdstuk 43

Met een smak landde Marnie in de woonkamer waar ze het vorige weekend ook was. Door de touwen rond haar lichaam kon ze haar evenwicht niet houden. Draco had zichzelf al recht gekregen en zat op de zetel. "Ik ga dood, ik ga dood." Mompelde Marnie. "Niet waar, hou je bek!" Schreeuwde Draco, helemaal buiten zinnen. "Ik ga dood, hij gaat me vermoorden." Niet veel later verscheen Snape ook in de woonkamer. Met één simpele beweging wist hij Marnie op haar benen te krijgen. Hij richtte zijn wand op Draco en Marnie, sprak een spreuk en de touwen verdwenen. Draco sloeg zijn armen om Marnie heen en probeerde haar zo rustig mogelijk te houden. "Ssht, alles komt goed. Rustig." Marnie knipperde de tranen uit haar ogen en keek Draco strak aan. "Ik bén rustig. Ik ga dood, aan paniek heb ik niets." Draco slikte de brok in zijn keel door en keek Marnie bang aan. "Als het aan mij ligt ga je nog lang niet dood." Marnie schudde haar hoofd. "Leg je erbij neer, Draco." "Nooit." Draco klemde Marnie haar hoofd tussen zijn handen en drukte zijn lippen op de hare. Marnie voelde Draco's tranen over haar lippen glijden. "Nooit." Mompelde Draco.
      Met kleine passen liep Marnie Draco en Snape achterna. In de gang kwamen ze Darcy tegen. "Oh nee, oh nee." Piepte ze, legde even haar hand op die van Marnie en liep toen in paniek naar boven. Een koude rilling spreidde zich over Marnie haar lichaam toen ze de grote, kale keuken inliep. Alleen Narcissa zat aan de grote tafel. "Oh, kinderen!" Ze stond op en nam Marnie en Draco in haar armen. "Waar waren jullie? Is alles in orde?" Bij het zien van Draco's paniekerige en betraande gezicht kreeg Narcissa de tranen in haar ogen. "Oh, lieverd alles komt in orde, geloof me maar." Ze streek Draco's wangen droog. "Voldemort is niet hier, rustig maar." Ze omhelsde Draco stevig en legde een hand op Marnie haar schouder.
      "De Heer kan ieder ogenblik aankomen." Zei Snape emotieloos. "Oh, Severus wat heb je gedaan?" Vroeg Narcissa. "Het beste." Bromde Snape. Narcissa's gezicht was wit weggetrokken. Iedereen wist wat er gebeuren zou, en iedereen leek het te accepteren, zelfs Marnie. Alleen Draco was buiten zinnen. "We moeten hier weg! We kunnen toch niet wachten tot, tot dat mónster hier is?" "Draco-" Probeerde Narcissa, "Nee, er moet toch een manier zijn, een simpele manier om hier ongemerkt weg te komen? We gaan gewoon weg en niemand ziet ons ooit nog terug en-" "Draco.." Zuchtte Marnie. "Het is te laat." "Maar Marnie, wil je dan gewoon wachten tot hij je vermóórd? Alsof je de doodstraf krijgt en hem zonder tegenstribbelen ondergaat? Je weet amper een weekje dat hij je überhaupt dood wil!" "En het ziet er naar uit dat hij zijn zin krijgt, Draco, alsjeblieft." Draco fronste zijn wenkbrauwen. "Nee Marnie! Ik wil- we moeten hier weg!" Marnie snikte en stond op. "Alsjeblieft, Draco, laat het." "Nee, Marnie, ik - ik wil je nog niet kwijt." Draco legde zijn voorhoofd tegen dat van Marnie aan. "Ik wil je nog lang niet kwijt." Marnie slikte de brok in haar keel door. "Je vindt wel iemand anders, i-iemand die goed voor je is, waar je gelukkig mee wordt." Draco schudde hevig zijn hoofd. "Ik wil jóú."
      "Hij kan hier ieder ogenblik zijn." Mompelde Snape. "Ik hoop dat ze je ontslaan op Hogwarts." Zei Draco bits. "Niet zo vijandig, Malfoy." "Jij bent degene die, die, verrader." Gromde Draco. Marnie schrok zich een ongeluk toen een hand op haar schouder werd gelegd. "Zo, zo, Elisabeth, wacht je op je dood?" Marnie slikte en keek Voldemort recht in zijn ogen aan. "Als je niet opschiet ga ik zo dood van verveling. Dan is dat klusje ook al weer geklaard." "Tsja, dat hangt natuurlijk niet van mij af, beste Elisabeth. Het is Draco's opdracht om-" "Als je haar dood wilt doe je het maar zelf!" Schreeuwde Draco. "Ben je werkelijk zo áchterlijk om te denken dat ik haar ook maar één haar kreng!" Voldemort grijnsde, ondanks het feit dat Draco zonet nee tegen hem zei. "Hou haar vast." Beval Voldemort Snape. Snape deed meteen wat hij zei en nam Marnie bij haar polsen vast en hield deze op haar rug. "Wat? Ben je bang dat ik ga lopen? Ben je bang dat je verslagen wordt door een méísje? Niet moeilijk, als een kind van twee je al kan verslaan! Je bent niet, Voldemort, helemaal niets!" Voor Marnie het besefte had ze een slag vast in haar gezicht. "Misschien moet ik je eerst eens laten leiden? Wat denk je daarvan? Anders is het ook zo snel voorbij." Voldemort streek met zijn wand langs Marnie haar, rood aangelopen, wang. Lucius Malfoy, de vader van Draco, kwam ook de keuken inlopen. Hij bekeek Marnie als een stuk vuil en zette zich naast Voldemort. "Heer, het lijkt me niet zo'n goed idee dit over te laten aan Draco, als ik mag voorstellen.." "Natuurlijk, Lucius, maar ik zou haar graag willen laten leiden voor de daden van haar ouders." "Mijn ouders hebben niets gedaan!" Voldemort keek Marnie woedend aan. "Niets gedaan? Niets gedaan, zei je?" "Nee!" "Jouw ouders wisten me telkens te vinden! Ze stuurden telkens hele troepen op me af!" Voldemort lachte spottend. "Maar ik liet me niet doen, nee, en toen ik die moeder van je te pakken had, geen greintje medelijden. Ze huilden als een klein kind, gilde als een várken! En je vader, je vader die ik pas nog tegen kwam, hij gaf geen kik! Het deed hem niets!"
      "Kom, ik heb lang genoeg moeten wachten!" Voldemort wees zijn wand richting Marnie. "Crucio." De pijn schoot als gif door Marnie haar lichaam en ze zakte door haar knieën. Ze probeerde zich sterk te houden maar kon haar tranen niet tegenhouden. Door haar tranen heen keek ze naar Draco. Hij staarde emotieloos naar Marnie haar lichaam dat op de grond lag te creperen. De handen van zijn moeder waren stevig rond zijn schouders geslagen. Ze liet haar blik van Draco naar Voldemort gaan, die met een grote grijns naar haar bleef kijken, terwijl de blauw-grijze slierten uit zijn wand kwamen. Snape had zichzelf neergezet op een stoel en keek triomfantelijk naar het tafereel, wetend dat hij in een goed blaadje stond bij Voldemort. Daarna liet Marnie haar blik naar Lucius glijden, die zijn wand trok en de verlossende woorden uitsprak: "Avada Kedavra."