|| OO2

Na een tijdje had Draco Luna achter zich gelaten en was weergekeerd naar de coupé waar hij eerder zat. Hij haalde zijn hutkoffer van het bagagerek die met een harde beng op de grond terecht kwam doordat Draco zijn evenwicht verloor. Hij viel in één van de zetels van de coupé terwijl zijn hutkoffer opensprong en al zijn spullen door de coupé vlogen. Hij slaakte een gefrustreerde zucht terwijl zijn ogen zich vulde met tranen. Woedend gaf hij een schop tegen de hutkoffer waardoor een pijnscheut door zijn voet trok. Zijn hoofd zat zo vol met verschillende gedachten dat hij op geen enkele bruikbare spreuk kon komen om zijn spullen op te ruimen. Hij hurkte neer en begon zijn kleding slordig in de hutkoffer te proppen met als gevolg dat die niet meer dicht kon. Hij trok vloekend zijn wand en zei het eerste wat in hem opkwam, 'Pak!' gek genoeg vlogen zijn spullen de coupé door om daarna slordig, maar passend, in de hutkoffer neer te komen. Woedend sloeg hij de hutkoffer dicht en deed deze op slot. Door al dat gedoe was hij lang vergeten wat hij uit zijn hutkoffer wou nemen en ging terug in één van de zetels zitten.
      Wanneer de trein tot stilstand kwam en Draco met een smak op de grond terecht kwam wist hij dat ze in Hogsmeade waren. Hij nam zijn hutkoffer en sleurde deze mee de trein uit. Hij liet zijn blik naar rechts en naar links glijden. 'Ha, Draco!' Draco draaide zich om en zag Goyle en Crabbe naar hem toekomen. Draco begroette zijn twee vrienden chagrijnig en liep verder. Wanneer hij Harry, die duidelijk met zijn vrienden Luna kwam ophalen, passeerde keek hij Draco woedend aan. 'Wat moet je, Potter?' mompelde Draco. Harry kon zijn woede duidelijk niet inhouden en vloog richting Draco waardoor deze geschrokken achteruit sprong. Ron kon hem nog net op tijd tegen houden en trok Harry terug al mompelend dat hij het niet waard was. 'En dat allemaal voor die mudblood,' mompelde Crabbe links van hem. Goyle maakte een instemmend geluidje. Draco voelde de woede in hem opborrelen. Hij had zich nog nooit zo lang zo woedend gevoeld. Alsof hij iedereen wel rond de nek kon vliegen.
      Wanneer Draco The Great Hall binnenliep keek zo goed als iedereen hem afkeurend aan, zelfs sommige van Slytherin vroegen zich hardop af wat hij hier nog kwam zoeken. Draco kon zijn tijd wel verdoen door te laten horen dat hij het niet had gedaan, maar wie zou hem geloven? Niemand die ook maar de moeite zou nemen om goed naar hem te luisteren. Enkel Blaise verwelkomde Draco alsof er niets was gebeurd, buiten de zin 'het spijt me voor je, maatje,' werd er verder niets over het hele voorval gezegd, en daar was Draco zijn vriend dankbaar voor. Echter vond de rest van de tafel het nodig om Marnie haar leven uitgebreid te bespreken. 'Ze was nog zo jong,' verzuchtte Pansy, die Marnie nooit had kunnen luchten. 'En zo vreselijk aan haar einde moeten komen,' zei één van Pansy's vriendinnen terwijl ze een sluikse blik op Draco wierp. Draco richtte zijn blik op zijn bord en probeerde de gesprekken te negeren. Hij keek enkel op toen Professor Dumbledore zijn keel schraapte en de zaal tot stilte dwong.
      'Zoals iedereen de laatste week voor de paasvakantie op één of andere manier al te weten is gekomen heeft onze school opnieuw afscheid moeten nemen van een gedreven leerling,' Draco dacht dat Dumbledore hem een verwijtende blik gaf, 'Marnie Still, een studente van Gryffindor, is -ondanks iedereen al op de hoogte is van Voldemort, heeft het Ministerie me dit verboden- Marnie vermoord door een Death Eater van Voldemort. De naam van deze persoon doet verder niet ter zake. Ik wil jullie enkel wijzen op het feit dat jullie extra voorzichtig moeten zijn en boven alles, niemand vals moeten beschuldigen van eender wat. Ik wil dat jullie op die momenten aan Marnie denken, aan hoe, ondanks alle geruchten, toch bepaalde personen liefde durfde geven. Ik wil dat jullie die vijandigheid tegenover elkaar laten varen en beseffen dat het ook anders kan. Ik wil dat jullie laten zien dat Marnie Still niet voor niets gestorven is,' Draco kon het verder niet meer aanhoren en maakte aanstalten om recht te staan, 'Meneer Malfoy, toe, blijf zitten,' sprak Dumbledore, 'jij bent de enige van heel deze ruimte dat precies weet wat er met Marnie gebeurt is.' 'IK HEB HET NIET GEDAAN!' schreeuwde Draco door The Great Hall, terwijl tranen over zijn wangen stroomde. 'Natuurlijk niet, en ik wil, Draco, dat je jezelf niet verliest door alles wat er gezegd wordt - nou, het is al laat dus iedereen naar bed.' Draco voelde hoe de meeste leerlingen hem verwijtend aankeken. Niemand leek hem (of Dumbledore) te geloven. 'Stik erin! Allemaal!' Draco liep woedend The Great Hall uit richting de leerlingenkamer van Slytherin. 'Wachtwoord,' vroeg het portret dat Draco arrogant aankeek. 'Bloed zuiver,' mompelde Draco. Het portret lachte kil. 'Dacht het niet,' 'Pureblood. Filty mudblood, Salazar Slytherin, VOLDEMORT!' De man op het portret keek hem geschrokken aan en sprak ijzig: 'Spreek - die - naam - niet - uit!' 'Laat mij maar,' Draco draaide zich om en zag Blaise de trap afkomen. 'Marnie Still,' mompelde Blaise, waarna het portret opzij vloog. Dit konden ze niet menen.