|| OO3

Draco staarde uit het raam, zijn zicht werd verdoezeld door de vele regendruppels dat tegen het raam aankletterde. Hij had de leerlingenkamer na een halfuur al verlaten en was richting de bibliotheek vertrokken. Zijn wangen trokken pijnlijk door de opgedroogde tranen en het liefst van al wou hij hier weg. Hij had Hogwarts nooit geweldig gevonden maar nu was het een levende nachtmerrie. Peeves kwam met veel lawaai de bibliotheek binnen en begon te zingen: 'Draco, Draco, zielige Draco,' 'Rot op Peeves,' mompelde Draco, waarna hij de tranen uit zijn ogen wreef. 'Onze Slytherin prince, wenend om een meisje,' ging Peeves ongestoord verder. 'Ik meen het Peeves, rot op, of ik zeg het de Baron,' Peeves lachte ijzig. 'De Baron vind jou niet aardig,' lachte hij plezierig, 'de Baron vind je maar een akelig mannetje.' Na nog een akelige lach verdween Peeves door het plafond.
      'Meneer Malfoy!' Draco opende geschrokken zijn ogen en keek naar boven, naar madam Pince die hem verwijtend aankeek. 'Ik, eh- sorry,' mompelde Draco waarna hij recht stond, 'ik moet in slaap gevallen zijn.'En wat dacht jij hier 's nachts dan te doen?' Draco zijn interesse in madam Pince haar preek was echter snel verdwenen toen hij een kat door de bibliotheek zag lopen, een heel erg bekende kat- 'Punky!' Stootte Draco uit. Niet veel later verscheen de kat zijn hoofd om het boekenschap en kwam hij vrolijk naar Draco gelopen. Hij cirkelde rond Draco's benen en gaf hem kopjes. 'Juist, die loopt hier al rond sinds- nou ja,' 'Mag ik hem- nou,' madam Pince zuchtte diep en knikte. 'Hij stoort de leerlingen toch alleen maar,' Draco knikte en nam Punky van de grond, meteen nestelde de kater zich in Draco zijn nek. 'Oh meneer Malfoy, geen nachtelijke bezoekjes meer, begrepen?' 'Jawel, mevrouw,' mompelde Draco waarna hij de bibliotheek uitliep en de vele trappen afdaalde richting de leerlingenkamer van Slytherin.
      'Daar ben je!' riep Blaise zodra hij de slaapzaal inkwam. 'Ja, sorry,' mompelde hij verontschuldigend en zette Punky op zijn bed. 'Hoe kom je aan die kat?' vroeg Blaise. 'Hij liep in de bibliotheek, hij was van-' Draco kon het niet over zijn lippen krijgen om die naam uit te spreken. Hij had gisteren het portret dan ook gesmeekt om het wachtwoord te veranderen dat nu weer zuiver bloed was. 'Ik begrijp het. Kom je, we hebben Kruidenkunde,' Draco gaf Punky een klopje op zijn hoofd en volgde toen Blaise richting de kassen.
      Draco kon zich niet concentreren op de planten die hij moest verzorgen. Zijn gedachten dwaalde steeds af naar de kerstvakantie. 'Oké, jullie kunnen gaan! Behalve jij, meneer Malfoy,' 'Ik kom zo,' mompelde Draco tegen Blaise waarna hij zich omdraaide en naar professor Sprout. 'Ja, professor?' 'Kijk, Draco ik snap best dat je er met je gedachte niet bij bent door dat hele voorval maar wil je wel proberen op te letten?' 'Ja, natuurlijk, professor, sorry,' professor Sprout knikte alleen maar. 'Dan kan je gaan,' Draco knikte, nam zijn tas en liep de kassen uit, richting Waarzeggerij.
      De zoete walm van wierook en thee drong Draco's neusgaten binnen zodra hij nog maar één stap in het lokaal had gezet. Professor Trelawney leek niet eens te merken dat Draco te laat de les binnen kwam want ze bleef onophoudelijk door blèren over dat Harry binnenkort voor de zoveelste keer dood zou gaan. Draco zette zich neer op de ronde poef naast Blaise en zuchtte diep. 'Waarom moest je blijven?' mompelde Blaise zachtjes. 'Ze gaf me een preek over dat ik me moest concentreren,'
      Draco legde zijn hoofd neer op zijn boek en staarde glazig voor zich uit. Hij voelde hoe de slaap de overhand nam en langzaam sloten zijn ogen.
      Draco stootte een akelige schreeuw uit en veerde recht. Verwilderd keek hij rond zich en merkte dat hij nog steeds in Waarzeggerij zat. Iedereen keek hem geschrokken aan. Professor Trelawney kwam naar hem toe en keek hem doordringend aan met haar blauwe ogen. 'Waar droomde je over, lieverd?' Draco's mond was kurkdroog en hij kon geen enkel normaal geluid uitbrengen. Zijn ademhaling was zwaar en het zweet liep over zijn rug heen. Hij liet zijn blik nog één keer door het klaslokaal glijden en stond toen angstig op en liep het klaslokaal uit.

Poor little Draco is sad.