|| OO6

Even dacht Draco dat hij een preek zou krijgen toen hij zag dat Ron en Hermione ook in het kantoor waren van Dumbledore, maar toen Hermione hem een bemoedigende glimlach schonk kon hij al wat rustiger ademhalen. 'Ah, Draco, ga zitten, ga zitten,' Dumbledore wees naar een stoel. Langzaam zette hij zich neer en keek het kantoor rond. Het was groot en rond met verschillende schilderijen aan de muur. Een grote, mooie, rode vogel zat naast het bureau en keek onderzoekend het kantoor rond.
      'Jullie vragen ja vast af waarom ik jullie heb laten roepen,' begon Dumbledore, 'maar daar heb ik zo mijn redenen voor. Ik had er nooit eerder aan gedacht tot Severus me er aan herinnerden een paar dagen geleden.' Alle vier keken ze Dumbledore aan alsof het één of andere gek was. Dumbledore lachte verwarmend en zijn blauwe ogen fonkelden vrolijk achter zijn halfronde brilletje. 'Er gaat een gerucht rond dat- jullie hebben vast al wel gelezen over de Steen der Leven?' Dumbledore keek ze alle vier één voor één aan, alleen Hermione knikte. 'Maar ik snap het niet helemaal, professor. Het is toch niet echt waar dat die Steen bestaat?' 'Sommige mensen zeggen dat die niet bestaat anderen zeggen weer van wel,' 'Ja, maar het is toch onmogelijk. Niemand kan de dood verslaan,' Dumbledore lachte vriendelijk waardoor rimpeltjes rond zijn ogen kwamen. 'Niemand gelooft dat men de dood kan verslaan, juffrouw Granger,' 'HO! Kan iemand ons eerst zeggen waar dit over gaat?' vroeg Draco en Ron en Harry knikte instemmend. 'Nou, er wordt wel een gesproken dat de Steen der Leven de doden weer tot leven kan wekken,' zei Hermione sceptisch. 'Het wordt niet alleen gezegd, juffrouw Granger, het is al eens bewezen. Uiteraard zal ik eerst verdere uitleg geven. Zo'n honderd jaar geleden is het verhaal van de Steen der Leven boven water gekomen. Een tovenaar onder de naam Romeoes Dillrey - inderdaad, Draco, daar ga ik zo verder op in, uiteraard - was omgekomen door de Vloek des Doods. Dit was één van de eerste keren dat deze vloek werd gebruikt door een tovenaar buiten het Ministerie. De hele wereld sprak over dit voorval, niemand begreep waarom iemand Romeoes kwaad wou doen. Tot dat men in zijn huisje een bepaalde steen vond. Deze steen dat verborgen in een klein doosje en gaf een vreemde rode gloed af. Tussen alle papieren die Romeoes bezat vond men ook een stuk perkament over de Steen der Leven. Natuurlijk dachten ze meteen aan de steen met de vreemde rode gloed, maar toen men die weer wou zoeken was hij plots verdwenen en de volgende dag stond Romeoes Dillrey voor zijn huisje te zwaaien naar alle mensen die voorbij liepen alsof er nooit iets was gebeurd. Toen men aan hem vroeg of de Steen der Leven er misschien iets mee te maken had zei hij simpel weg "natuurlijk niet, niemand kan de dood verslaan!" maar toch stond hij daar,' Dumbledore zweeg voor een poosje en keek de vier studenten aan. 'Natuurlijk sprak niemand meer over dit voorval en is er maar één keer over de Steen der Leven gesproken en wordt hij vernoemd in een aantal boeken over mythen.' 'Die Romeoes, professor,' vroeg Draco. Dumbledore knikte. 'Romeoes Dillrey is een tovenaar van een zuivere tovenaarsfamilie die eeuwen lang bestond tot voor de vakantie toen het laatste familielid met spijt in ons hart is omgekomen,' 'Dus hij was familie van Marnie?' ging Draco verder. 'Snugger opgemerkt,' Hermione, Ron en Harry keken niet begrijpend toe. 'Marnie noemde toch Still?' Draco schudde zijn hoofd. 'Marnie is afkomstig van een bekende tovenaarsfamilie, één van de zuiverste. Haar ouders zijn vermoord door Voldemort en naar de wens van Marnie haar moeder heeft Arthur Weasley Marnie afgezet bij één van de meest normale en vriendelijkste Mugglefamilie,' Ron staarde Draco met open mond aan. 'Mijn vader?' Draco knikte. 'Waarom denk je dat jou vader ook zo op haar gesteld was? Hij was één van de enige die afwist van Marnie haar ware afkomst,' Ron knikte langzaam. 'Maar wat heeft die Steen hier nu mee te maken?' vroeg Harry ongeduldig. Dumbledore schudde zijn hoofd. 'Voor ik daar verder over in ga wil ik jullie vragen of jullie alles over zouden hebben voor Marnie als ze nog in leven was en ook zou ik jullie willen vragen of dat jullie je eigen leven op het spel zouden willen zetten voor elkaar,' Dumbledore keek ze alle vier doordringend aan. 'Voor Marnie zouden we alles doen,' zei Harry met oprechtheid in zijn stem. Iedereen stemde in. 'Is dat alles?' snoof Draco, 'zouden jullie enkel "alles voor haar over hebben"?' Iedereen keek Draco vreemd aan. 'Ik had wel wat beters van jullie verwacht. Als mijn moeder me niet had tegen gehouden had Marnie hier nu gezeten! Dan zou mijn vader haar nooit meer kunnen aanraken! Ik had mijn leven voor haar gegeven als ik kon!' 'Nee, Draco, zo bedoelde we het niet,' mompelde Hermione. 'Kinderen, kinderen, rustig,' sprak Dumbledore kalm, 'Goed nu we dat weten is de enige vraag die nog rest: zouden jullie je eigen leven wagen voor elkaar?' drie paar ogen richtten zich tot Draco die nerveus om zich heen keek. Hij had er nooit aan gedacht om zijn leven te wagen, voor wie dan ook. Hermione was de eerste die sprak: 'Als u me dit een paar dagen geleden had gevraagd had ik meteen nee geantwoord. Het was nooit in me opgekomen om mijn eigen leven te wagen voor Draco simpelweg omdat ik er van overtuigd was dat hij mijn beste vriendin had vermoord. Maar iemand wist me gisteren te zeggen dat het nu belangrijker dan ooit is om elkaar te steunen, dat we elkaar nodig hebben, hoe dan ook. Omdat we anders nooit uit ons verdriet zouden kunnen geraken. Nu ben ik honderd procent zeker dat ik mijn eigen leven zou wagen om één van deze mensen te kunnen redden,'

Nu weten jullie nog niet waar die Steen nu werkelijk voor dient.