86. Do you think that you could ever be friends with a Snorkack?

Olette kwam Hagrid bij de deuren tegen. Hij was nogal gespannen. 'Gaat het wel Hagrid?' Hij keek verbaasd naar Olette. 'Ow, ja het gaat wel hoor.' Ze knikte langzaam. 'Ik wou je nog iets over de Angels vertellen.' Hij schrok een beetje toen ze ht woord Angels zij. 'Gaat het wel Hagrid?' Hij knikte. 'Je hoeft niet bang voor ze te zijn, en je kunt ze ook met rust laten. Ze doen ons niks aan want ze zijn op zoek naar iets. Ze zijn er zo op geconcentreerd dat ze zich niet eens voeden. En als je het bos is gaat vallen ze je misschien aan. Als je het verboden bos in gaat wil ik mee, ik weet er het meeste vanaf dus kan ik ook helpen.' Hij keek haar verbaasd aan. 'Hoe weet je dit allemaal?' Ze hield haar schouders op. 'Logica.' En hulp van Bob, maar dat zou ze echt niet vertellen. Dat was een geheim tussen Bob een haar. Ze grinnikte toen ze eraan dacht dat ze een geheim had over een Angel vriend die haar waarschijnlijk een week geleden nog heeft proberen te vermoorden. Hagrid keek haar fronzend aan. 'Ik weet echt niet of het zo veilig is.' Ze stak haar pink aan. 'Als ze je iets aan doen, wat het ook is, dan laat ik allebei mijn armen en benen breken.' Hij keek haar verbaasd aan. 'Dat is overdreven.' Ze hield haar schouders op. 'Ik weet gewoon zeker dat ze je niets aan doen.' Hagrid lachte. 'Als ze me toch iets aan doen dan moet je eerst aan Perkamentus vragen of je je botten mag laten breken, anders telt het niet.' Ze gaf een zucht naar knikte. Zo beloofde ze dat alles goed zou komen.

De volgende dag liep Olette naast Loena door de gangen. 'Loena? Denk jij dat je ooit bevriend kunt raken met een Snottifant?' Loena knikte. 'Ze kunnen heel gevaarlijk zijn maar als ze goed behandeld worden en tam zijn kun je gewoon met ze bevriend raken.' Olette knikte langzaam. 'Dat wou ik even weten.' Ze gaf een zucht en keek uit het raam. Ze keek verbaasd naar een Angel die zijn arm in de lucht had staan. Ze schoot in de lach en zwaaide naar Bob, als het Bob was dan. Maar waarschijnlijk zou geen één Angel zwaaien naar een mens. 'Is dat een vriend van je? Hij heeft van die leuke vleugels.' Olette knikte. 'Hij is een goede vriend van me. Niet zo lang geleden leren kennen.' Ze zwaaide voor de laatste keer en liep met Loena weer verder. 'Zit hij hier op school?' Olette schudde lachend haar hoofd. 'Niet echt, al woont hij wel dicht bij Zweinstein.' Loena knikte maar en ze liepen door. 'We lopen nu eigenlijk nergens naartoe weet je.' Grinnike Olette. 'Dat is juist fijn, als je ergens heen moet kun je je hoofd niet zo goed leeg maken als dat je doelloos rondzwerft.' Olette knikte langzaam en keek weer uit het volgende raam. Bob was er nog steeds alleen hij had twee handen omhoog. Olettte proeste het uit van het lachen en zwaaide opnieuw terug. 'Zijn jullie familie?' 'Nope, we lijken niet eens op elkaar. Maar we zijn goede vrienden geworden.' Loena keek ook uit het raam een zwaaide. 'Hij zwaait niet terug.' Olette hield haar schouders op. 'Hij zwaait wel, alleen zien we dat niet goed.' Ze zwaaiden nog voor de laatste keer en liepen daarna weer door. 'Zou ik iets mogen vragen?' Vroeg Loena een paar minuten later. 'Tuurlijk.' Loena wees naar haar wang. 'Wat is er gebeurd met je?' "Ow snap..." Ze grinnikte maar. 'Ik ben zo'n kluns dat ik thuis de borden die boven me hingen liet vallen. Alles is gebroken voor mijn neus.' Loena knikte. 'Heb je er meer?' Ze knikte en trok haar mouw op. 'Dat moet pijn hebben gedaan. Waarom ga je niet naar madame Pleister?' 'Ik wil haar niet lastig vallen.' Zei ze snel. 'Je valt haar niet lastig, sterker nog ze vind het juist fijn dat gewonde leerlingen bij haar komen in plaats van het zelf op te lossen.' Olette gaf een zucht. 'Je hebt gelijk, maar ik kan nog steeds niet naar haar toe gaan.' Loena keek haar vragend aan. Olette keek snel naar buiten en gaapte. 'Ik denk dat ik maar ga slapen, ik ben dood op.' 'Ik hoop dat je over Snotterfanten gaat dromen, want mijn vader zei dat als je over Snotterfanten droomt dat je de volgende dag veel geluk zult hebben.' Olette keek haar ongelovig aan. 'Echt?! Ik moet dan echt over Snotterfanten dromen! Want mijn geluk begint op te raken langzamer hand.' Ze keek naar het verboden bos en hoorde weer gegil. Ze sloeg haar handen voor haar oren en leunde tegen de muur aan. 'Wat is dat gegil toch?!' Ze zag door een spleetje dat Loena haar verbaasd aankeek. 'Welk gegil?'

Wat gebeurd er als je je laat wekken door mijn broertje? Je word nat, valt van het bed, word gepokt en gefilmd... Gelukkig heb ik het al verwijderd door het mobieltje te stelen en de badkamer in te rennen Kudo? Reactie?