1.2 Alisha Jacky Carter

'En jahoor, wie hangt daar weer zo mooi op een gebouw. Het is Ali!' Ik geef Victoria een goed bedoeld duwtje tegen haar schouder. Verschillende mensen kijken naar mij en dan weer naar de poster. Snel loop ik door en sleur haar mee. 'Vic, je moet niet elke keer zo de aandacht trekken', sis ik.
Victoria lacht alleen maar stom en gooit haar armen om me heen. 'Come on Ali. Je moet genieten van de dingen die je krijgt nu je dit hebt gedaan. Je hebt verdiend en er zoveel dingen voor op gegeven'. Ik haal wat onverschillig mijn schouders op. Even denk ik aan Canada.
Samen lopen we naar de Starbucks waar we met twee andere goede vriendinnen hebben afgesproken. De casting is alweer twee weken geleden en sindsdien is alles zo snel gegaan en ben ik zo druk met verschillende dingen. Die middag toen ik thuiskwam hadden ze meteen gebeld. Ik was gekozen. Eerst wilde ik het niet geloven, dacht ik dat ze een grapje met me uithaalde. Hoe kon ik nou, gewoon Ali, het nieuwe model zijn voor Gucci? Mijn ouders hebben mijn broer, Victoria en mij meteen mee uiteten genomen om het te vieren. Juist, Vics idee.

'Heey schat', roept Victoria meteen overdreven als ze Lizzy voor de deur ziet staan. Lizzy houdt haar armen met een groot gebaar wijd voor de begroeting. Vic maakt een paar gekke sprongetjes en omhelst haar dan. Oké, ik geef het toe: mijn vriendinnen zijn een beetje gek.
'Aaaaaaah', hoor ik een andere meisjesstem gillen. Tegelijk draaien we ons om. Daar staat Myra die naar mijn gezicht wijst dat zojuist op een gigantisch scherm van Times Square verschijnt. 'Wie is dat hele mooie meisjes daar op dat bord. Volgens mij ken ik haar', gilt ze vrolijk verder. Dan rent ze naar ons toe, valt bijna door de gigantische hakken die ze aan heeft en knalt onderweg ook nog tegen een oudere man op. 'Oh, ik weet het al. Dat is mijn allerbeste vriendinnetje die hierdoor de afgelopen weken bijna geen tijd meer voor ons heeft'. Ze slaat haar armen om me heen en duwt een zoen op mijn wang.
Hmm, misschien is Myra wel de allergekste. Of toch maar Vic? Ik lach en trek ze mee naar binnen bij de Starbucks verderop.
'De agency belde vandaag weer', vertel ik als we eenmaal zitten. Meteen kijken ze me alledrie aan. 'Dat de poster vanaf vandaag overal te zien zou zijn'. 'Wat dat het nou', zucht Vic dramatisch. 'Nee', zeg ik met een grijns. Opnieuw hangen ze allemaal direct aan mijn lippen. 'Of ik geen interesse had om meer clipjes en reclame`s te doen. Omdat Gucci zo tevreden wat over het reclamespotje'.
'Ali dat moet je echt doen', reageert Myra enthousiast. 'En om te melden dat ik was geboekt voor de modeshow van Ralph Lauren herfstcollectie'. 'Dan zien we je dus weer heel weinig', klaagt Liz.
Ze beginnen meteen beledigd met ze drieën door elkaar te praten. 'Maar, jullie mogen komen kijken. Front row!' Even is het stil, maar dan barsten ze los in een histerisch gegil.
Eigenlijk waren de kaartjes voor mijn ouders en broer, maar die hebben me nu al zo vaak op de catwalk gezien dat ik heb besloten ze aan mijn vriendinnen te geven. Dat hebben ze verdiend, want net als mijn ouders hebben ze me zo erg geholpen.