5.5 Justin Drew Bieber

Even staan we wat ongemakkelijk tegenover elkaar. ´Gaat het wel´, vraag ik dan. Ze knikt bijna onzichtbaar. ´Ja, alleen me pols doet een beetje pijn´. Ze tilt haar arm om en kijkt er met een beteuterd gezicht naar. ´Maar ik denk niet dat er echt wat mis mee is´. ´Laat mij eens kijken´. Ik doe een stap in haar richting en schijn met de zaklamp op haar pols, waar behalve wat viezigheid en dat hij een beetje dik is niks vreemds aan te zien is. ´Misschien moeten we er even wat ijs op doen´, opper ik.
Voorzichtig sla ik een arm om mijn schouder en neem haar mee naar binnen. Op een of andere manier lijkt ze een beetje in shcok. ´Het spijt me Justin´, fluistert ze dan als we bij de deur staan. Ik kan het niet helpen maar ergens heb ik medelijden met haar, terwijl er niet eens iets aan de hand is. Ze klinkt gewoon heel erg verdrietig.
Ik trek haar iets dichter tegen me aan. ´Het is al goed. Ik had jullie niet mogen afluisteren´. ´Justin je bent koud´, giechelt ze dan iets opgewekter. De temperatuur is ook wel iets gedaald hier later in de avond en ik moet zeggen dat het alleen in een broek niet echt warm is buiten inderdaad. ´Als ik wist dat jij in de bosjes lag had ik wel iets aangetrokken´, merk ik op. Het komt er veel onaardiger uit dan ik het bedoelde en Ali kijkt even gekwetst naar de grond. In mijn hoofd vervloek ik mezelf voor mijn stomme actie en ik loop naar de keuken om ijs uit de vriezer te pakken.
Pas als ik voetstappen achter me hoor merk ik dat ze me gevolgd is en ze gaat op het aanrecht zitten. Ik leg zachtjes het ijs in een doek gewikkeld om haar pols heen en ga naast haar zitten. Eigenlijk wacht ik tot ze me gaat vertellen waar ze al die tijd geweest is, nadat ze bij Demi wegging. Ik kijk even opzij en zie dat ze een bericht naar Mike aan het typen is. ´Ga je het nu ook goedmaken met Vic´, vraag ik om de stilte te doorbreken. Ze haalt haar schouders op en zwijgt nog altijd. ´Het is gewoon een soort van zusjes ruzie´, zegt ze een paar minuten later zachtjes. ´Morgen is alles weer goed. Het heeft even tijd nodig´. Ik vraag me af of ze soms ook een harde klap op haar hoofd heeft gehad met die val, gezien het feit dat ze zich nogal vreemd gedraagd.
´Ali, weet je zeker dat het wel gaat´, vraag ik nogmaals. ´Ja ja´, mompelt ze en haar stem klinkt alsof haar gedachten heel ergens anders zijn, ergens heel ver weg. ´Wil je wat eten dan? Je hebt niks gegeten vanavond'. 'Wel, bij Demi', antwoordt ze. Aan haar blik kan ik zien dat ze liegt, daar is ze nooit goed in geweest. 'Wat jij wil', mompel ik dan en spring van het aanrecht af. 'Ik ga slapen'. Ik wil weglopen maar haar stem houdt me tegen. 'Justin wacht', fluistert ze. Een seconde later staat ze tegenover me op de grond. 'Jij bent me allerbeste vriend en ik wil niet alleen zijn'. Ik veeg een paar haren uit haar gezicht. 'Je bent niet alleen, ik ben hier'.
Samen lopen we de trap op en voor de deur van haar kamer stopt ze. 'Justin alsjeblieft, laat me niet alleen'. Ik weet dat ze in de war is en dat morgen alles weer anders zal zijn, maar ik kan niet anders als aan haar toegeven.
Dus zo lig een iets later bij Ali in bed. Ali met haar hoofd op mijn borstkas en in diepe slaap, terwijl ik zachtjes met mijn hand door haar haren streel. Nadenkend of alles tussen ons ooit weer meer zal zijn als gewoon vrienden. Nadenkend of ik niet met haar naar het ziekenhuis had moeten gaan. Tot mijn gedachten me meenemen in een verre diepe slaap.

Justin is schattig en lieef en gewoon geweldig. Net als mijn abbo`s. Zullen we een keer proberen in de top te komen? Dan komen er meer stukjes vandaag!