7.3 Justin Drew Bieber

Mijn lichaam voelt pijnlijk aan wanneer ik wakker word. Waarschijnlijk omdat ik in een vreemde houding geslapen heb en ik rek me even uit. Als ik naar Ali kijk zie ik dat ze nog slaapt. Of alweer slaapt, zouden ze me dan niet wakkergemaakt hebben? Buiten begint het donker te worden en mijn Iphone zegt een meldig te hebben. O shit. Scooter had een afspraak gemaakt met een programma voor de tv. Zodat ik mensen zelf kon uitleggen wat er gebeurd was. Er zijn de afgelopen dag nogal wat vragen ontstaan onder het publiek. Over Shannon en Ali en wat er tussen mij en de twee speelt. Eigenlijk kan ik het ook niet langer meer ontkennen, ooit moet het er van komen. Zachtjes sluip ik de kamer uit om haar niet wakker te maken. Buiten op de gang zie ik Mike aan komen lopen. Zijn die ondertussen ook hier aangekomen? 'Hé Justin'. Hij steekt zijn hand naar me op en als we bij elkaar zijn staan we stillen en ik kijk wat ongemakkelijk naar de grond. 'Wat lag je er schattig bij te slapen'. Als ik opkijk kan ik zien dat hij grijnst. Vriendschappelijk geeft hij me een klap op mijn schouder. 'Ik neem je niks kwalijk. Ik weet hoeveel je om haar geeft en zij vast ook om jou. Dat weet ik bijna wel zeker'. Hij knipoogt kort wat het allemaal nog ongemakkelijker maakt. 'Ehm ja. Ik moet ervandoor. Wil je haar wakker maken en zorgen dat ze om negen uur kijkt'. 'Tuurlijk doe ik dat. Die gekke talkshow toch?' 'Eh ja', stamel ik. Zelf heb ik eigenlijk ook geen flauw idee waar ik heen moet.
In de kantine zie ik Scooter, Kenny en mijn moeder aan een tafel zitten. Bij hen aan tafel zitten de ouders van Ali en Mike. Ik herken ze nog wel van vroeger in Canada. Als ik bij de tafel kom staat iedereen meteen op, behalve haar ouders. 'We staan buiten te wachten Justin', verduidelijkt mijn moeder en ik knik rustig. Ali haar moeder glimlacht vriendelijk en wijst naar de stoel als teken dat ik best mag gaan zitten. Ik vraag me af wat er komen gaat. Misschien een uitbarsting van haar vader over dat ik niet goed voor haar ben en bij haar uit de buurt moet blijven. Er komt een brok omhoog in mijn keel, dat nieuws zou ik nu echt niet kunnen verwerken. Maar als dat het beste voor haar is zal het moeten. 'We willen je alleen maar zeggen dat we je niks kwalijk nemen Justin. Evenals Selena en alle andere. We hebben geen idee wat er precies is gebeurd, maar dat zullen we vanavond wel van haar horen. Met Ali komt het allemaal wel goed', zegt haar vader rustig en ik zucht opgelucht. Ze lachen beide kort. 'Waar was je bang voor', vraagt Jasmine. Ik herinner me nu weer hoe ze heten. Jasmine en Eric Carter. 'Dat ik haar nooit meer zou mogen zien', mompel ik naar de tafel starend. Een van de twee legt een hand op de mijne. 'Ben jij gek. We weten niet wat er precies tussen jullie speelt en wie zijn wij om dat te verbieden', zegt Eric dan. Ik kijk kort naar het raam en zie Kenny fanatiek zwaaien en gebaren maken.
'Ik moet nu gaan', zeg ik snel terwijl ik opsta. 'Ik zie jullie nog wel voor jullie teruggaan'. Ze glimlachen allebei even en het valt me nu pas echt op hoe erg Ali op haar moeder lijkt, een soort van jonge versie. 'We laten haar hier gewoon weer achter nadat alles opgelost is. Wees maar niet bang'. Ik kan een kleine grijns niet onderdrukken en geef ze allebei een hand. Met grote passen en bijna rennend loop ik naar de uitgang. Pattie aait kort over mijn hoofd. 'Ik ben trots op je jongen'.

Yeaah, kunnen we weer in de top komen? Dat zou echt geweldig zijn!
Ik beloof jullie dat er dan, ondanks dat ik veel moeten leren, nog een stukje komt vandaag. Wat ik me eigenlijk afvraag, hoe zien jullie Ali voor je? Ik heb het vast wel ergens beschreven, maar ik denk dat iedereen zo zijn eigen beeld van haar heeft en ik ben nieuwsgierig.