7.5 Justin Drew Bieber

Als er een teken wordt gegeven wordt dat we live gaan kijk ik even snel om me heen. Fred, de interviewer, zit op zijn dooie gemakje naast me terwijl ik me druk maak om van alles en nog wat. Kenny steekt vrolijk zijn duim naar me op en zodra het dan echt zo ver is glimlach ik breed. Meestal vind ik dit soort dingen wel leuk, maar vandaag zie ik er echt tegen op. 'Na het iets vreemde nieuws van vanochtend en gisternacht hebben wij hier in de studio de enige echte: Justin Bieber!'. Kort steek ik mijn hand op richting de camera en probeer mijn glimlach nog groter te maken. Zelf heb ik het idee dat ik er als een debiel uitzie. 'Mijn belangrijkste vraag is natuurlijk wat er nu allemaal precies gebeurd is', begint Fred meteen en in mijn hoofd bedenk ik al helemaal wat ik zo ga antwoorden. 'Er zijn nogal wat onduidelijke verhalen naar buiten gekomen en ik heb begrepen dat jij en jou vertegenwoordigers deze graag willen ophelderen voor ons'. Ik schraap even mijn keel en begin mijn ingestuurde verhaal te vertellen. 'Het verhaal gaat dat wij twee onbekende meisjes hebben achtergelaten in het bos en hier vervolgens wat vreemde dingen zijn gebeurd voor we ze weer vonden. Hier is echter helemaal niks van waar. Een van de meisjes was het model Ali Carter en tevens iemand waar ik het ontzettend goed mee kan vinden, zoals iedereen eigenlijk wel weet'. Fred trekt een verrast gezicht en beide lachen we even. 'Dus jullie twee zien elkaar wel zitten', buldert hij. 'Dat heb je me niet horen zeggen', breng ik tegen hem in. 'Je onkent het ook niet'. 'Fred, hier hebben wij een andere keer het nog wel over', grinnik ik. Eindelijk krijg ik een beetje het idee dat ik me weer kan ontspannen. 'Oké, dat beloof je me nu hè Justin?' 'Ja, ja beloofd', maak ik me er snel van af. Fred kijkt naar de camera en wijst al lachend naar mij. 'Mensen jullie horen het. Hierbij komt Justin Bieber ons nog een andere keer vertellen over hem en ons jonge topmodel Ali Carter'. Ik verberg mijn hoofd tussen mijn handen en wacht tot Fred helemaal klaar is met zijn gelach.
'Maar Justin vertel verder'. 'Het andere meisjes was Shannon DiGrand en haar kende we ook gewoon. Zij bedacht een dropping te doen en dus werden we in het donker achtergelaten. Nadat we ergens van schrokken begon iedereen te rennen en door alle paniek zijn we onderweg Shannon en Ali kwijtgeraakt. Later bleek dat Shannon viel en Ali daarbij meegetrokken heeft. Waarschijnlijk expres. Zij wilde iets van Ali omdat ze dacht dat er iets tussen ons speelde. Daarom probeerde ze Ali te vermoorden. Die was haar alleen te slim af'. Fred knikt en lijkt nogal onder de indruk van het hele verhaal. 'Met beide gaat het nu weer prima', sluit ik het af.
'Dat verhaal was korter dan ik dacht. Over op de relatie tussen jou en Ali Carter', probeert Fred het nogmaals en ik schiet in de lach. 'Jij bent onmogelijk. We zijn live hè'. Hij doet alsof hij zwaar geschokt is. 'Sorry Justin, ik denk dat we het hier backstage over moeten hebben'. 'Ja, je verpest alles jij. Waarschijnlijk zit ze op dit moment gewoon te kijken', reageer ik plagend. 'Agosh, wat schattig. Kom op Justin. Wil je nog wat tegen haar zeggen'. Hij duwt plagend tegen mijn arm aan, maar het is harder dan hij zelf waarschijnlijk in de gaten heeft. 'Ali. Ik hou van je. Dat weet je'. Ik werp lachend een kushandje richting de camera. 'Dat was Justin Bieber voor vandaag dames en heren. En ik spreek jou snel weer'. Ik druk mijn vuist tegen die van hem en sta dan op van de bank. 'Later', roep ik nog.
Backstage komt Scooter meteen aangestormd. 'Justin dat kan je niet zomaar zeggen als het live is'. Ik gooi mijn armen de lucht in en loop gewoon verder. 'Wat maakt het me allemaal nog uit. Het is de waarheid'. 'Is dat zo', vraagt mijn moeder die zich nu bij Scooter voegt. 'Ja', schreeuw ik gefrustreerd. Met grote passen loop ik verder richting de uitgang. Voor de deur draai ik me om. 'Ik hou van Alisha Carter en ik ga nu naar het ziekenhuis om het haar te vertellen!' Ik wil de deur uitlopen, maar Scooter houdt me tegen. 'Wacht even. We laten je niet zomaar alleen gaan'. Als ik opkijk zie ik dat hij gewoon glimlacht.

In het ziekenhuis blijft de rest achter bij de kantine en storm ik meteen naar Ali haar kamer. Ze slaapt en het lijkt alsof ze net gehuild heeft. Voorzichtig haal ik een veeg mascara weg die uitgelopen is met een traan. 'Ali ik hou van je', fluister ik.

Eindelijk, eindelijk, eindelijk geeft Justin het toe. Nu natuurlijk Ali nog. Eigenlijk hebben jullie wel lach genoeg gewacht tot dit moment. Ik zie het wel weer als jullie het volgende stukje willen lezen denk ik. x