7.6 Alisha Jacky Carter

Ik ben net in slaap als ik wakker wordt van iemand die verschillende dingen in mijn oor fluistert. Slaperig knipper ik met mijn ogen en schrik omdat het hoofd van Justin zo ontzettend dicht bij is. 'Je laat me schrikken', zeg ik en hij glimlacht even zwakjes. Ik schuif wat op in het bed en klop naast me als teken dat hij kan gaan zitten. Even is het wat ongemakkelijk. 'Heb je gekeken net'. 'Tuurlijk heb ik gekeken', zeg ik zachtjes. Ik durf hem niet aan te kijken. Voorzichtig om me geen pijn te doen draait hij mijn hoofd in zijn richting. Ik moet me sterk houden om mezelf niet te verliezen in zijn ogen. 'Ik meen het Ali. Ik hou van je'. 'Dat weet ik toch', zeg ik nogsteeds zachtjes. Op een vreemde manier kan ik geen harder geluid uitbrengen. Natuurlijk houdt hij van me, ik ben zijn beste vriendin. 'Nee, dat weet je helemaal niet', spreekt hij me tegen. 'Je bent niet alleen mijn beste vriendin. Je bent veel meer dan dat en het is tijd dat ik je daar over de waarheid vertel'. Ik voel dat mijn hart een tel overslaat en wend mijn blik af naar de dekens. 'Ik snap het best als jij niet hetzelfde voor mij voelt en ik wil je nergens toe dwingen. Ik vind alleen dat je het moet weten. Dus wees alsjeblieft eerlijk tegen me'.
Die gekke Justin, denkt hij nou echt dat ik hem zomaar weg zou sturen. Alsof ik zonder hem zou kunnen. Niet meer na alles wat hij voor me wilde toen en daar nog voor trouwens ook niet. De afgelopen weken ben ik alweer veel te veel om hem gaan geven, van hem gaan houden. Maar nu ik zeker weet dat hij ook van mij houdt maakt het allemaal niet meer uit. Hoef ik mezelf niks meer te verbieden. 'Ik ook van jou Justin en ik had het je veel eerder moeten zeggen'. 'Nee', zegt hij terwijl hij zijn vinger op mijn lippen legt. 'Het maakt niks uit. Ik had je nooit moeten laten gaan en ik ben je nooit vergeten. Ik heb altijd van je gehouden'. Dan haalt hij zijn vinger weg en trekt me wat dichter naar hem toe. 'I love you', fluistert hij nogmaals voor hij zijn lippen op de mijne drukt. Het voelt gewoon zo perfect dat de hele wereld verder lijkt te verdwijnen. De pijn in mijn ribben, de verwarde gevoelens in mijn hoofd en alle andere dingen. Het duurt niet lang voordat ik zijn tong tegen mijn lippen voel en deze open. Het lijkt allemaal vanzelf te gaan, zoals de dingen met Justin vroeger altijd als vanzelf gingen. Ik heb geen idee hoelang we aan het zoenen zijn als we beide schrikken van de deur die opengaat. Tegelijk draaien we ons hoofd richting de deur waardoor ze hard tegen elkaar aan knallen. 'Auw', klinkt het ook weer tegelijk door de kamer. Dan schieten we beide in de lach. 'Uhm hoi mam', zegt Justin wat ongemakkelijk en hij haalt met zijn hand zijn haar door de war. 'Ik geloof dat ik genoeg heb gezien', mompelt Patteie terwijl ze in de deuropening blijft staan. 'Ik denk het ook', mompelt Justin onzeker terug en ik kijk alleen maar naar de grond. 'Justin ik ga er vanuit dat je hier slaapt', vraagt ze nog even snel. Hij knikt enthousiast en lijkt even vergeten te zijn wat zijn moeder zojuist zag. 'Vergeet Selena niet te bellen dat je niet komt dan', zegt ze voor ze deur achter zich dicht trekt.
Dan zijn we opnieuw alleen en vrijwel meteen trekt hij me weer tegen zich aan en start het zoenen opnieuw. 'Of wil je slapen', vraagt hij na een tijdje. 'Nee', hoor ik mijn eigen stem piepen.

Woeheoeeeh. dit is vind ik wel een heleboel lieve reacties en kudos waard toch? Na 65 hoofstukken zijn ze eindelijk samen. Maargoed guys, hoe had dit verhaal moeten lopen als dit al in hoofdstuk 15 was gebeurd. x