She’s Not One Of Them [Jasper-Twilight] <23>

[Laura]
Aylin zet me af bij de klas en loopt meteen weg naar een meisje en een jongen. Een beetje verloren loop ik de klas binnen dat Biologie zou moeten zijn. Ja hoor, als ik binnen kom zie ik aan de raam al een opgezet beest staan.
Ik ga naar de leerkracht die zich voorstelt als mevrouw Eyckmans. Ze wijst me een stoel aan en geeft mijn boeken, ik ga braaf zitten. Ik kijk naast me naar de jongen van op de parking. Hij heeft prachtig haar en… zwarte ogen? Dat kan toch niet? Ik wil het net gaan vragen als de les begint, daarna dan maar.
Als de bel gaat is de jongen meteen weg en ik blijf verbaasd achter. Die is wel heel erg snel. Ik pak alles in en loop naar de volgende les.
Zo gaat het nog een tijd door tot aan de middagpauze. Aylin staat al aan de deur als ik het lokaal uit kom. ‘En valt het wat mee?’ vraagt ze medelevend, ze weet hoe het is. Bij haar is het amper een paar dagen geleden. ‘Ik word gek, iedereen staart me aan…’ ‘Als een of ander dier uit de zoo.’ Grijnst ze ‘Juist ja en ze zitten dan wel te staren maar ze durven geen woord tegen me te zeggen.’ ‘Komt wel goed, geloof me. Nu zullen we wat eten halen en dan stel ik je voor aan een aantal mensen.’
[Aylin]
Eigenlijk is het best wel grappig, mijn beste vriendin maakt mee, wat ik een paar dagen geleden heb meegemaakt. Maar goed ik probeer haar wat op te vrolijken, tot ze plots een vraag stelt.
‘Aylin, heeft die ene jongen altijd zwarte ogen, ik bedoel dat kan toch niet?’ Een beangstigend gevoel neemt het van me over. Oké rustig blijven. ‘En wie was dat dan wel?’ vraag ik zo kalm mogelijk. ‘Die daar aan die tafel met zijn brons bruinachtig haar.’ Edward ‘Euh, neem je het gewoonlijke voor me mee? Ik moet even met iemand gaan praten.’ We zitten al zolang samen dat ze wel weet wat ik eet ’s middags.
Ik loop naar Edward en de andere, ik sta achter hem. ‘Edward kijk me nu aan.’ Edward draait zich verbaasd om en kijkt me recht in de ogen aan. ‘Damn ze heeft gelijk. Sorry, maar ik denk dat het beter is als ik Laur niet voorstel.’ ‘Waarom?’ vraagt Alice met een frons.
‘Alice je moet eens naar je broer kijken, 1 ik wil niet dat hij haar iets aandoet en 2 ik wil het hem niet nog moeilijker maken. Edward ik denk dat het beter is als je naar huis gaat, voor er ongelukken gaan gebeuren.’ ‘Is goed, maar haast je maar ze is al op weg naar hier.’ ‘Oké tot straks of zo.’ ‘Jups, maar ons niet vergeten hé.’ Zegt Emmett lachend.