~ Hoofdstuk 4 ~

Lang kon ik niet over Harry zijn verdwijning nadenken. De coupedeur schoof alweer open en nu kwamen Herman en Ron naar binnen.
'Hey Bobbie'
Met een brede grijns viste Ron me van de vloer en plantte me op zijn schouder.
'Hey, Loena. Marcel' knikte Herman, of hoe ze ook mocht heten.
'Waar is Harry?'
'Hij werd onzichtbaar' antwoorde Loena vrolijk.
Herman trok haar wenkbrauwen op maar liet het daar ook bij. Nadenkend ging ik verder met het likken van Ron. Dat was wat ik nou altijd deed als ik mensen aardig vond, hun likken. Ron, Harry en Ginny zou ik likken, maar Herman nooit. Ze smaakte vast ook heel vies!
'Bob, stoppen!' grinnikte Ron en hij zette me op zijn hand.
'Kom, ik stop je in je kooi. We komen zo aan op Hogwarts'
Met een grimas op mijn gezicht propte Ron me in mijn kooi. Met al mijn kracht probeerde ik uit zijn greep te ontsnappen. Ik haatte de kooi! Hij was kaal, koud en saai. En ik moest er alleen maar in omdat dat verplicht was op Hogwarts. Met veel moeite lukte het Ron om me in de kooi te stoppen. Boos ging ik in een hoekje zitten mokken. Maar toch nieuwsgierig gluurde ik door de tralies naar buiten. Ron had mijn kooi opgetild en wrong zich door de menigte wezens die uit de trein kwam. Buiten begon het al te schemeren. Met open mond keek ik rond, we waren in een dorpje aangekomen met overal lichtjes. Opgewonden sprong ik op en neer in mijn kooi.
'Kom mee Ron!'
Herman trok Ron mee aan zijn arm richting een aantal koetsen. Reikhalzend keek ik uit naar wat er nu weer zou komen. Maar tot mijn schrik stonden er voor de koetsen zwarte, reptielachtige paarden...