Foto bij (7). Life isn't that easy...

Deze vond ik echt mooi...

Ik was van plan om hem te activeren en hem meteen te deactieveren omwille van de datum..maar dat leek me zo kinderachtig... xD

'Zora! Wakker worden!' riep iemand boven me. Verdomme, wat hebben ze nu weer van me nodig? Ik draaide me met een gekreun om en keek naar de klok. 10 uur 's morgens. 'Te vroeg. Slaap nodig.' mompelde ik zacht terwijl ik mijn hoofd in het kussen duwde. 'Hé, schone slaapster, iedereen is al wakker.' zei iemand anders. Nu pas drong het tot me door dat ik de kamer en de geur van de kussens en zo niet herkende. Ik draaide me weer om en opende mijn ogen slaperig. Er hingen lange, zwarte haren in mijn gezicht, en het gezicht van een jongen was veel te dicht bij het mijne. Ik sperde mijn ogen open, en uit reflex sloeg ik met mijn kleinere kussen, maar vooral met mijn hand tegen zijn hoofd. Bill sprong achteruit, maar niet snel genoeg. Ik was op slag -flauwe woordspeling, ik weet het- wakker. 'Oh, Bill, sorry.' zei ik snel. 'Ik ... was vergeten dat.. ik .. Sorry.' mompelde ik zachtjes. Hij wreef over zijn kaak. 'Meestal is het Tom die kloppen vangt, ik niet, maar het is goed om te weten hoe dat voelt.' zei hij met een lachje. 'Ik sla misschien net iets harder dan het normale meisje.' zei ik zacht. Bill glimlachte. 'Eigenlijk hoopte ik daarop.' mompelde hij nog zachter. Ik lachte. Georg kwam binnen lopen, de deur had halfopen gestaan, dus waarschijnlijk had hij Bill en mij horen babbelen. 'Wat is er...? ehm.. Bill, heb je haar bang gemaakt of zo? Of ben je de Tom-tour aan het opgaan?' vroeg Georg onzeker. ik glimlachte. 'ik ben er niet aan gewent om wakker te worden met een jongensgezicht zo...dicht bij het mijne. Behalve van Jojo. En het is gewoon te vroeg.' mompelde ik. Ik liet me weer achterover vallen in mijn bed. Ik trok de lakens over mijn hoofd omdat Georg het dakraam open zette. 'Hmm.. ik ben een vampier, ik kan niet tegen zonlicht.' mompelde ik. Georg lachte en trok de deken van mijn hoofd af. 'Wakker worden.' fluisterde hij. 'Waarom zo stil?' vroeg ik verbaast. 'Ik wil je niet laten schrikken, in tegenstelling tot anderen hier, solliciteer ik niet voor klappen.' ik rolde met mijn ogen en liet Georg me uit mijn bed trekken.

Reageer (4)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen