Een onverwachte steun

Maandag op school komen de meiden gelijk naar Daisy toe. Hoe is het met je vader? vraagt Tina bezorgd. Beter, de kogels zijn verwijdert en hij weet nog wie hij is. zegt Daisy somber. Ben je al langs geweest? vraagt Silvie. Nee, nog niet. zegt Daisy. Ik mag morgen pas komen. Wat doe je als je Coos straks ziet lopen? vraagt Tina zich af. Ik sla Coos dood. zegt Daisy zeker. Hoezo? De politie gaat er toch iets aan doen? vraagt Silvie. Nee. zegt Daisy kwaad. Ze hebben Coos verhoord, zijn huis door gezocht, maar konden niks ondekken. Ze laten Coos met rust. Dat kan niet! Gilt Tina. Er is maar een dader en dat is Coos! Weet ik, maar hij ontkent alles! Daisy kijkt nu nog sipper. Dan komt Lotte aan. Zo daar hebben we de zielepootjes. lacht Lotte. Daisy staat woedend op en zegt: Jij wist hiervan he?! Van die honderd euro en dat Coos een pistool heeft! Waar heb je het over. zegt Lotte verbaasd. Weet je het niet? Coos heeft mijn vader neergeknalt met zijn pistool! Gilt Daisy door de gang van de school. Lotte lacht heel hard en zegt: Ten eerste, Coos heeft helemaal geen pistool en ten tweede, Coos is veel te lief om iemand pijn te doen. Nou wordt Daisy echt woest. Hij heeft mijn vader neergeknalt en hij heeft mij een bloed neus geslagen! Lotte lacht heel hard: Dat verdiende je gewoon. En hou nou eens op over je pappie. Tina en Silvie moeten moeite doen om Daisy zich te laten beheersen. Maar het lukt hen niet. Daisy geeft Lotte een hele hard klap in het gezicht. Je hoort de klap gewoon. Lotte gilt het uit van de pijn. Er staat een hand afdruk van Daisy op haar wang. Daisy barst in huilen uit en rent uit de school. Silvie en Tina willen achter haar aan gaan, maar ze houden Daisy niet bij. De bel gaat en Tina en Silvie geven het op om achter Daisy aan te rennnen. Ze gaan naar de les.

Daisy huilt op een bankje in het park. Stomme Lotte, Nog stommere Coos en stomme WERELD! gilt ze. Ze huilt nu heel hard. Ze zit ingezakt op het bankje met haar handen voor haar gezicht. Opeens voelt ze een arm om haar heen geslagen. Het is een jongen. Daisy huilt in zijn armen verder. Na een tijdje veeg de jongen haar tranen af. Daisy kijkt nu recht in het gezicht van de jongen. Het is Jason! Beetje uitgehuild? vraagt hij lief. Het gaat wel weer. zegt Daisy verlegen. Jason stijkt door Daisy haar haren. Daisy zegt: Ik huilde omdat... Ze kan haar zin niet afmaken. Je hoeft het niet te vertellen. zegt Jason, maar als het je oplucht. Daisy knikt. Ze gaat het niet vertellen. Ze zou Jason ook alleen maar in de problemen helpen. Moet je niet naar school? vraagt Daisy. Ik was op weg naar school, toen zag ik jou. zegt Jason. Door mij ben je te laat! Sorry! zegt Daisy schuldig. Maakt niet uit. zegt Jason. Ga jij nog naar school toe? Ik weet niet. zegt Daisy. Ik heb Lotte geslagen, ik durf niet terug. Jason knikt begrijpelijk. Dan zegt hij: Ik breng je naar huis, je kan bij mij achter op de fiets. Dan kom je nog later! zegt Daisy. Nou en, ik ben toch al te laat en ik kan jou hier niet achter laten. Daisy vind het heel lief van hem en zegt: vooruit. Jason pakt zijn fiets en gaat erop zitten. Daisy klimt achterop. Jason fietst weg. Zeg jij waar ik heen moet. vraagt hij. Ja. zegt Daisy. Ze houdt Jason goed vast. Wat voelt dat toch fijn.