The pain behind the mask, -Jasper Hale- 34

-Edward pov.-

We zijn klaar om te vertrekken. Grrrr, ik moet Alice nog altijd terugpakken!
Maar Alice zou Alice niet zijn als ze me niet zou zien aankomen. Dus, moet ik het slim spelen.
Maar hoe? Hoe haal ik dat klein schepseltje uit haar concentratie?
Onderweg denk ik er maar heel de tijd aan. We zijn met de auto van Ashley en van Rosalie.
Ja, de vrouwen moeten hun auto's altijd meehebben. Terwijl ik toch zou denken dat dat net de mannen zijn.
Toch??
Ashley, Jasper, Alice en ik zitten in de auto van Ashley. En Alice rijd, alweer.
In de auto van Rosalie zitten: ja natuurlijk Rosalie, Emmet, Carlisle en Esme.
We rijden voor één keer op een mensentempo. Omdat ik toch niet zo'n haast heb om bij die honden te zijn.
Maar Als we daarme de familie kunnen redden. Dan moet het maar!
En ja, Ashley hoort zeker weten bij de familie! Ze woont eigenlijk zo goed als bij ons. Ze is al enorm lang niet meer in haar eigen huis geweest.
Ik zit samen met Alice voorin en Ashley en Jasper zitten achterin.
Maar wat zitten ze daar klef te doen zeg! Je kan er gewoon niet langs kijken als ze elkaar heel de tijd zitten af te lebberen.
Eigenlijk best storend maar Alice fluisterde dat we ze gewoon moeten laten. Tja, Jasper plus een mens is totale chaos! In de verliefde versie.
Daar komt La Push in zicht.
Vlak voor de grens stoppen Alice en Rosalie, kijken elkaar aan, knikken en rijden door.
Ik voel de spanning overal rond om mij.
Behalve van de achterbank dan...
Volgens mij weten ze nog niet eens dat we al bij La Push zijn. We moeten hun drie!! keer roepen eer dat ze doorhebben dat we er zijn.
Slimme mensen zijn dat...
Alice en ik lopen hand in hand door. Vlak voor de deur van Jacob zijn huis gaat Ashley naar voor en drukt op de bel.
Ik hoor die hond al aankomen. En daar staat hij. Het ultieme bewijs van vervelend, egoistisch en lelijk, vooral lelijk (sorry jacob fans, niet mijn keuze maar ik moest het schrijven van Edward...)
Alice glimlacht eens naar me en we lopen zijn kleine, maar eigenlijk best gezellige en stinkend huis binnen.
Voor een keer laat Ashley Jasper zijn hand dan los, en loopt naar Delilah toe.
Ze glimlachen en geven elkaar een knuffel.
Dan gaat Ashley langs Delilah zitten en beginnen ze te praten.
Dat gaat nog effe duren. Wij, vampiers zijn wat meer gestrest. Jacob zegt dat we in een leegstaand huis mogen verblijven.
Het is wel midden in La Push dus de volturi zal ons hier niet zo snel verwachten.

-Ashley pov.-

Ik zit op de bank met Delilah te praten. Het valt me wel op dat de sfeer wat gestrest is.
Maar wat wil je ook? Een huis vol vampieren en honden. In La Push. Dat voorspelt gewoon drama.
Het zou me niet verbazen als er ooit nog een film over die vampieren komt, en die honden dan maar die komen pas voor in de tweede film.
Wie weet, ooit eens.
Delilah kijkt verliefd naar Jacob en Jacob kijkt verliefd terug. Dan opeens, staat Delilah recht en begind Jacob gewoon zomaar op zijn mond te kussen!
Ik kijk verbaasd toe als Alice naar me toe komt en in mijn oor fluistert dat dit het perfecte voorbeeld is van Jasper en mij.
Maar in de minder erge versie.
Oh jee, zijn wij twee echt zo erg? Neuh, want ik ben nog niet dood, of verslonden dus zo erg zal het wel niet zijn .
Jasper komt naast me zitten en zegt dat we naar het huisje gaan.
Eenmaal bij het huisje stappen we door de vreselijk oude en groene deur naar binnen.
Hmmm, volgens mij is het pas opgeknapt. Wat modern zeg! Klopt totaal niet vergeleken met de buitenkant.
Maar ja, beter dit dan bij die honden blijven. Jasper trekt me mee naar boven en hij kiest voor ons al gelijk de grootste kamer.
We leggen onze spullen er en gaan terug naar beneden. Daar staat Esme eten voor mij te koken.
Eigenlijk behoorlijk erg dat ze zich staat uit te sloven voor één zielig mensenkind.
Zou het niet gewoon makkelijker zijn als ik vampier werd?
Maar nee, volgens mij wil niemand dat hier. Ze willen niet dat ik een 'monster' word. Zoals ze zichzelf noemen.
Hoe kunne zo een lieve mensen zichzelf nu monsters noemen?

Next?
Ps. hebben jullie me al vergeven x'D??