Een vampier met een mens?

Carlisle knikte aarzelend. ‘Dat is... apart...’ Carlisle nam het woord weer ‘Ze is heel aardig en speciaal, maar ze trekt het ongeluk nogal aan...’ Ik moest lachen ‘En het is onze taak om haar te beschermen, maar goed je zou dus komen... Bella is al eens aangevallen door een vijandige vampier, ze was dus bijna dood. En dat is de grootste angst van Edward. Toen Alice jou zag komen, een nieuweling... Heeft Edward Bella meegenomen naar het bos, waar ze veilig was.’ Ik knikte begrijpend. ‘Ik snap het, maar Edward moet niet bang zijn, ik zal mijzelf beheersen en Bella als een prinses behandelen!’. ‘Mooi zo, normale nieuwelingen hadden allang iemand vermoord omdat ze dorst hebben, maar jij... Je bent een apart geval, je zult volgens mij nog van pas komen! Emmet, breng haar naar haar nieuwe kamer!’. Emmet trok me van de bank en liep voor me. ‘Weet je...’ Begon hij ‘Het spijt me dat ik je pijn deed, maar als Bella iets overkomt dan zijn we Edward ook kwijt... Je ziet me er eerlijk en aardig uit!’. Ik voelde me gevleid. ‘Wie is dit!’ Een scherpe stem klonk door de grote hal boven de trap. Een beeldschoon meisje met blond haar verscheen in een deuropening. Emmet liep naar haar toe en fluisterde iets in haar oor ‘Oh...’ Mompelde ze. ‘Ik ben Rosalie, wat is jou naam?’ ‘Nu je het zegt!’ Schrok Emmet. ‘Je bent hier al meer dan een uur, en we weten je naam nog niet eens!’ Ik glimlachte ‘Ik heet Jenna.’ Rosalie knikte ‘Prachtige naam, kom maar - dan breng ik je naar je kamer!’. Ik was verward door de vriendelijkheid van Rosalie. Plots voelde ik me duizelig. Alles draaide, alle kleur rondom me verdween en ik zag Rosalie rondlopen met bittere trekken op haar gezicht. Een ander meisje kwam de kamer binnen. Ze leek heel gewoon. Ik voelde de Jaloezie die om Rosalie heen hing. Ik voelde haar verlangen om mens te zijn. Ik voelde haar ongelukkig zijn... ‘Jenna!’ Ik schrok wakker.