Foto bij Page 6

Page 6

“Words are, of course, the most powerful drug used by mankind.”


“Lia, wat zie jij eruit!” roept Remus naar me en trekt me binnen in zijn appartement. En inderdaad, als ik mezelf in de spiegel bekijk (en geloof mij, Remus heeft er veel) zie ik er inderdaad anders uit, er ligt een lichte blos over mijn kaken en mijn ogen zijn in een nogal dromerige staat. “Ok, zeg het op, wie is de gelukkige?” Remus leunt tegen de muur, de ene arm over de andere geslagen en hij kijkt me sceptisch aan. “Niemand, je gelooft nooit wie ik tegengekomen ben”Ik vertel het hele verhaal, op gepaste tijdstip onderbreekt Remus me met gepaste kreten van verontwaardiging/hyper geroep enzovoort. “Lia, je bent verliefd?” en hij kijkt me onderzoekend aan. “Niet waar Remus, hoe kan dat, ik ken hem nog maar pas en hij heeft me gisterenavond ongepast gekust” “ en jou theorie dan van” en hij maakt komma’s met zijn vingers “liefde op het eerste gezicht” hij bekeek me sceptisch. “Hij heeft me gisteren van die theorie gehaald, trouwens hij is 26, ik ben 18 wat zou hij zoeken in een studente? Hij is zo meer werelds, ik bedoel, hij heeft alles gezien, alles meegemaakt.” Ik gooi gefrustreerd m’n handen in de lucht. “Leeftijd heeft hij vast geen probleem mee, hij date alles wat vrouwelijk is.” “Niet waar, na die Delta heeft hij geen enkel meisje meer gedatet! Ze brak zijn hart door hem te bedriegen.” “hoe weet je dat, via de boekjes?” hier had ik geen antwoord op, maar het was wel waar ,na Delta Goodrem was hij met geen enkel meisje meer in de boekjes verschenen, boos loop ik naar mijn eigen appartementje en gooi de deur toe.

Na een paar minuten ben ik eindelijk een beetje bekomen, ik haal Mr Darcy, die me een boze blik toewerpt, uit de badkamer, geef Jane Bennet, de vis, wat eten en maak daarna voor mezelf een pizza klaar, in uitgebreid koken heb ik toch geen zin.

Een paar voorzichtige klopjes op mijn deur laten me naar de werkelijkheid terugkeren, zo diep zit ik in mijn boek. Ik open de deur en zie daar een beschaamde Remus staan. “Sorry, Li, ik ken hem ook niet, ik weet alleen wat ik hoor en ik had niet zo bevooroordeeld mogen zijn. Maar ik ben gewoon bezorgd om je en ik wil niet dat hij mijn beste vriendinnetje kwetst” Ik zie dat hij echt wel spijt heeft van wat hij gezegd heeft. “Oh, Rem, dat geeft niet, ik ken hem ook nog maar net, dus wie weet ben ik wel fout”. Ik laat hem binnen en hij krijgt een glimlach op zijn gezicht. “ Maar ik heb wel een cadeautje bij om het goed te maken” hij haalt 2 papieren van achter zijn rug en geeft er een aan mij. “Het zijn tickets voor morgenavond naar ‘Les misérables’ te gaan kijken, Nicholas speelt nu 3 maanden Marius en ik weet dat je van het verhaal houdt” Ik kan het niet geloven, mijn favoriete musical! “Dankjedankjedankje!” Ik knuffel hem bijna dood. “Li, Adem alstu, als je me morgen nog levend mee wilt hebben.” Ik laat hem vlug terug los. Helemaal hyperactief begin ik te springen. “Eh, Li, zeker dat alles goed is



Dankjewelaan de weinigen die een reactie geven ^^

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen