Recolour my world dl1

de dag dat ik aankwam op de inrichting.

De klok tikte door alsof er niets aan de hand was.
Mijn tas stond klaar. Mijn speelgoed moest hier blijven, veilig thuis. Ooit zal ik hier terugkomen, hoop ik. In ieder geval zou de plek waar ik naar toe ging nooit echt mijn thuis worden. Ik wou niet weg hier! Niet naar die vreemde mensen toe! Maar ik had geen keus.

Dit was het dan de laatste ochtend. De vogels floten vrolijk en de zon scheen. Eerst irriteerde het me, zij zouden deze dag vergeten. Maar ik zal hem blijven herinneren als de ergste dag van mijn leven. Maar het was beter, nu kon ik afscheid nemen van de zon. Ik zuchte. Zou ik ooit nog kunnen genieten van de dauwdruppels in het gras, de wind door mijn haar voelen en me door de zon laten verwarmen? Ik schudde mijn hoofd.
Het was zinloos om dit proberen verder uit te stellen. Ik zei vaarwel tegen de vogels en de zon en stapte de auto in. Dat was het dan. Ik zou het missen, mijn huis. De auto reed door en de zon verdween achter de wolken. De auto minderde vaart en stopte bij een groot, grijs gebouw.
Ik stapte uit de auto. Daar stond ik dan. Met mijn koffertje voor de deur van een reusachtig gebouw.