Recolour my world dl4

Winter
Het werd winter. Haat aan de winter! Mijn huid werd bleker en ik werd zwakker.
Ik werd snel moe en zou zomaar ziek kunnen worden. Ze begonnen mijn eten weer te stelen. Niet dat die kookkunsten zo goed waren maar het vulde…
Op de een of andere manier merkten ze dat ik zwakker werd, waarom zouden ze anders mijn eten meer en meer afpakken? Kwam het door mijn kleur? Ik was net zo bleek geworden als de rest.
De dagen waren koud. Ik wist tenminste nog dat ik jarig was. Buiten lag een dik pak sneeuw. Ik hield natuurlijk wel van sneeuw, het was alleen zo koud. Ik zuchtte, konden we maar naar buiten, in de sneeuw spelen.
Tamara had mijn verjaardag onthouden. ‘Gelukkige verjaardag’, schreeuwde ze. Ze gaf me een klein pakje. Erin zat een kettinkje met een schelpje. ‘Dank je’, ik omhelsde haar.
Samen gingen we naar benden. Daar verliep alles verder gewoon.

De pap werd op mijn bord gekwakt en ik liep naar mijn standaard plekje. Ik zette mijn bord neer om te gaan zitten. Plots griste een hand mijn eten voor mijn neus weg. Ik stond op en rende erachteraan. Hij stond stil, met zijn rug naar me toe. Ik haalde diep adem en sloeg!
Hij draaide zich om. Hij was veel groter en ouder dan mij. Ik denk 9 of zoiets. Zijn ogen waren koud en kil. Ik deinsde achteruit. Zijn vuist kwam recht op mijn oog af. Ik dook ineen.

Ik lag op de grond. Mijn oog was blauw, geloof ik. Het deed pijn net als mijn hoofd die mijn val had gebroken. Hij kwam dichterbij. Ik wist niet of ik nog een klap zou overleven. Ik tuurde door mijn wimpers. Hij stond klaar om me de genadeslag te geven.
Boven mij bewogen toeschouwers. Een voet kwam op me af. Het kwam dichter en dichterbij…