Zaterdag middag

Het is zaterdag, vroeg in de ochtend. De familie de Winter zit te ontbijten. Vader is weer helemaal hersteld van de moordpoging. Daisy, wij gaan dadelijk op bezoek bij tante Lara, wil jij ook mee? vraagt moeder. Nee. zegt Daisy. Ik moet naar Silvie toe. Owkee, maar wij zijn dan wel tot vanavond weg. zegt moeder. Weet ik. zegt Daisy. Ik kook zelf wel wat eten. Dat is goed lieverd. zegt moeder. Mike trekt een boos gezicht en zegt: Ik wil ook thuis blijven! Ik heb geen zin in tante Lara! Jij gaat gewoon mee, Mike. zegt vader streng. Maar Daisy hoeft toch ook niet mee! zegt Mike beledigd. Omdat Daisy al vijftien is en op zichzelf kan passen. zegt vader. Ik ben twaalf en ik kan ook op mezelf passen! zegt Mike boos. Weet ik. zegt moeder. Maar je moet wel mee. Mike trekt een zuur gezicht. Moeder en vader ruimen de tafel af. Mike gaat naar de woonkamer. Maar dan roept vader alweer dat ze weg gaan. Mike staat weer op. We zijn rond zeven uur weer thuis hoor, Dais. zegt moeder. Oke, veel plezier! zegt Daisy. Moeder, vader en tegenstribbelende Mike vertrekken. Daisy gaat haar handtas pakken. Ze stopt haar mobiel, haar sleutels en 10 euro in. Ze trekt haar jas aan een loopt naar de garage. Ze doet hem open met de sleutel. De deur gaat automatisch open. Daisy pakt haar fiets. Als ze dat heeft gedaan, doet ze de garage weer dicht. Als de deur dicht is hoort ze een hele harde knal. Jason is van zijn fiets gevallen! Hij ligt voor de oprit van de garage. Daisy rent naar hem toe. Ow, Jason, gaat het? vraagt ze. Jawel hoor. zegt Jason. Hij staat weer op. Heel toevallig dat je voor de oprit van mijn huis valt. lacht Daisy. Ja, haha. lacht Jason. Heel zijn hand is rood kleurig. Kom, ik verzorg je hand. zegt Daisy lief. Jason zegt: Nee, dat hoeft niet hoor. Hij zet zijn fiets overeind, maar laat hem ook weer vallen. Ik kan niks vastpakken met mijn hand! zegt hij. Daisy pakt zijn fiets en zet hem naast die van haar. Kom nou maar met mij mee. zegt ze. Jason loopt mee naar binnen. Ze doen hun jas en schoenen uit en lopen naar de keuken. Daar houdt Jason zijn hand onder de kraan. Gaat het? vraagt Daisy bezorgt. Een beetje. andwoord Jason. Daisy pakt en handdoek. Ze droogt Jason zijn hand af. Maar het doet nog steeds veel pijn. Dan pakt Daisy de verband doos. Ze verbind Jason zijn hand. Lief dat je dit voor mij wilt doen. zegt Jason. Jij hebt mij de vorige keer opgevangen, nu doe ik dat voor jou. zegt Daisy. Bedankt. zegt Jason. Zijn hand is nu ingewikkeld. Je bent lief. zegt Daisy verlegen. Jij ook. zegt Jason. Hij strijkt door haar haren. Zijn gezicht komt nu heel dichtbij dat van haar. Daisy voelt zijn warmte. Hij drukt zijn lippen op de hare. Ze zoenen. Wel heel lang. Minstens drie minuten. Dan gaat de telefoon. De zoen wordt direct onderbroken. Daisy kijkt Jason aan. Neem maar op. zegt hij. Daisy neemt op. Het is Silvie. Dais, waar ben je? vraagt ze. Ik kom niet, er is iets tussen gekomen. zegt Daisy snel. Oke, wat dan? vraagt Silvie. Ehm, ik heb hoofdpijn. liegt Daisy. Ow, Dais, sorry. Ik laat je wel met rust, ik wist dat niet. Doei! zegt Silvie. Bye. zegt Daisy verbaasd. Jason kijkt haar aan. Daisy kijkt terug. Had ik dat niet mogen doe? vraagt Jason. Wat niet, vraagt Daisy verbaast. Ehm. Die kus. zegt Jason. Daisy weet niet of ze de waarheid moet zeggen. Ze doet het toch: Daar zit ik nu al weken op te wachten. Jason lacht. Sorry. zegt hij dan. Ik zal het goed maken. Daisy kijkt Jason verbaasd aan. Maar niet voor lang. Hij kust haar weer. Deze kus lijkt oneindigend.