The pain behind the mask. -Jasper Hale- 42

-Ashley pov.-

Ik loop midden in de nacht door het bos. Opweg naar mijn Jasper.
Als ik naar boven kijk zie ik de maan en de sterren twinkelen. Op zo een momenten denk ik nog meer aan Jasper.
Hij was mijn ster. Nu ben ik hem kwijt en ga ik hem terug halen.
Ik weet dat hij zich nu vreselijk voelt en bang is om me nog meer pijn te doen als ik hem zou zien. Niet wetend dat hij me nu het meest pijn doet.
Ik bedenk me opeens dat ik met Rosalie kan bellen! En dat ze me alles verteld.
Ik pak mijn gsm en tik snel het nummer van Rosalie in.
De telefoon gaat gelukkig snel over.

Met Rosalie.

Rose! Ik ben het Ashley. Waar zijn jullie? Ik mis jullie allemaal.
Waarom zijn jullie allemaal weggegaan?!

Ashley! Oh wat fijn dat ik weet dat je nog leeft. Jasper is een wandelende zombie!
Hij ziet niet uit. Hij is gewoon vreselijk van streek door wat er gebeurd is.
Hij wil je graag zien maar denkt dat het beter is van niet.
Alice en Edward proberen dat uit zijn stomme kop te praten! Jullie horen bij elkaar!

Oh wat lief. Maar ik heb misschien een idee, als jij en Emmet nu naar mij toe komen en dan gaan we samen verder.
Want ik heb nood aan tenminste één van jullie te zien.
Zeg alsjeblieft ja!

Oh dat is inderdaad wel goed! We komen nu meteen af! Waar ben je?

na haar te hebben gezecht waar ik ben wacht ik op ze. Het moet geweldig zijn om ze terug te zien. Ze betekenen allemaal zo veel voor mij.
Meer dat ze warschijnlijk zelf weten. Ze zijn gewoon de geweldigste familie die ik ooit heb ontmoet.


Na een uurjte zie ik al twee bekende mensen op me af rennen.
Ze zijn er.

Next?