Gemaakt om vampier te zijn

Toen begreep ik het ‘Daarom was Carlisle zo zenuwachtig!’. Rosalie knikte ‘Inderdaad! Carlisle heeft volgens mij nog nooit zoiets meegemaakt. Je lijkt wel...’ Ze schudde haar hoofd ‘Neen, dat is nogal grof...’. Ik was nieuwsgierig ‘Neen Rosalie, vertel het me!’ Rosalie keek me ernstig aan. ‘Het lijkt wel... of je... Gemaakt bent om vampier te zijn...’ De woorden kwamen niet hard aan. Toch bleef ik in de verte staren. ‘Gemaakt om vampier te zijn...’ Het zinderde na in mijn hoofd. Ik was weer weg. Alles werd grijs. Het was avond, heel het gezin liep paniekerig rond. Er was nog aan andere vampier. Hij had een bruine huid. ‘Jullie moeten oppassen met hem, onderschat hem niet!’ Zei hij. Toen kwamen Edward en Bella alle twee binnen. Edward trok Bella naar achter en gromde duister tegen de donkere vampier. ‘Jenna!’.
Ik schoot overeind. Rosalie stond met een bezorgd gezicht voor me. ‘Gaat het? Mijn hemel, dit is echt wel ernstig!’. Verward stond ik recht, maar ik zakte direct terug door mijn knieën. Ik wou mijn mond open doen, maar ik kon geen geluid maken. ‘Carlisle!’ Gilde Rosalie. ‘Wat is er Rose...’ Carlisle maakte zijn zin niet af. ‘Emmet, leg haar in de zetel!’ Beval hij. Emmet aarzelde geen moment, en pakte me op. Het leek wel of hij maar 2 seconden nodig had om van de hal naar de zetel te lopen. ‘Leg haar maar neer Emmet!’ Beval Carlisle. Emmet gromde even. Ik schrok. ‘Dit is ernstig Carlisle!’ Zei Emmet kwaad. Geschokt wou ik tegen Emmet zijn borstkas stampen en zeggen ‘Doe nu niet stom, maak nu toch geen ruzie met je familie vanwege mij idioot!’ Maar dat ging niet, ik was volgens mij te zwak.
Maar Carlisle bleef kalm. ‘Rustig maar Emmet, ik wil gewoon even kijken.’ Emmet bromde nog iets maar liet me toch zakken. Carlisle bewoog zich over me. ‘Hoe voel je je?’ ‘Gaat wel...’ Mompelde ik. Hij fronste zijn wenkbrauwen. ‘Zo ziet het er toch niet uit, rust maar even...’ Ik knikte. Iedereen ging aarzelend weg. Rosalie bleef in de deuropening staan. ‘Mag ik bij haar blijven Carlisle?’ Vroeg ze. Hij schudde zijn hoofd ‘Neen Rose, het beste is dat ze nu gewoon wat rust.’ Toen waren ze weg. Ik was alleen.