Hella

Ik greep haar stevig vast in een ijzeren greep. Dit keer mocht ik niet aarzelen. ‘Neem me niet kwalijk, maar je hoeft mijn werk echt niet te doen hoor.’ Een fluwelen stem klonk door het bos. Stomverbaasd keek ik op. Een meisje met een sneeuwwitte huid, anders dan de mijne, hij leek wel doorschijnend, lang zwart haar dat in een zijdelingse vlecht over haar schouder lag. Bloedrode lippen en felrode ogen keek me nieuwsgierig aan. ‘Stop maar.’ Herhaalde ze. ‘Waarom?’ Vroeg ik verward ‘Wie ben je?’. Het meisje kneep haar ogen samen. ‘Ik ben Hella, zus van James, veranderd door hem, ik heb vernomen dat hij dood is.’ Het laatste kwam er zo te horen moeilijk uit. Ze bewoog haar hoofd richting Bella ‘Door haar... Ben ik mijn allerliefste broertje kwijt...’ Het klonk als een boosaardig gegrom. Ik ging als vanzelf beschermend voor Bella staan. ‘Neen, dat is niet nodig, je kunt weer weggaan Hella, zus van James, wathever!’ Hella ging in een katachtige houding staan. ‘Vergeet het, ik ben gekomen om haar te vermoorden, en dat zal ik doen ook!’