Hey I'm Kimmy!

Maanden zwierf ik rond. Ik had geen ingewikkelde gedachten. Ik had in totaal 30 herten, 10 konijnen, en 2 mensen vermoord. Ja ook 2 mensen. Het kon me niet echt iets schelen, alhoewel ik me nadien superslecht voelde. Ik nam niet eens de moeite om af een toe eens om te kijken of Jane niet achter me stond om me toch te komen vermoorden. Zelfs dat kon me niet meer schelen. Alhoewel ik wel naar de dood verlangde. De echte pijnloze, gevoelloze dood wel te verstaan...
Na de 9de maand zat ik versuft tegen een boom. Het kon me echt niets meer schelen, ik zat te wachten op de dood. Dan was ik tenminste van dit alles verlost, dit was toch geen leven! ‘Wie mag jij dan wel niet zijn?’ Hoorde ik plots achter me. In de war stond ik vlug recht en draaide me om. Voor me stond een meisje, ongeveer even oud als ik, kort zwart haar waar roodgeverfde plukjes in zaten. Ze keek me met grote nieuwsgierige ogen aan.
Ze stak haar hand uit. ‘Hoi, ik ben Kimmy, K, wat je zelf wilt...’ Ik grijnsde. Ik zag het direct, dit was ook een vampier. Ik negeerde haar uitgestoken hand. ‘Ben jij ook vegetariër?’ Ze trok een moeilijk gezicht. ‘Ja - ik wel. Maar jij staat nu in mijn jachtgebied... En je hebt er mensen vermoord!’ Met een beschuldigende blik keek ze me aan. Ik werd rood. ‘Sorry daarvoor, ik had het nogal moeilijk, ik ben weggelopen.’ Kimmy haalde haar schouders op. ‘Maakt niets uit, ik zocht je eigenlijk, omdat ik hier een groep andere vampiers heb zien rondlopen, ze zijn in de richting van de open plek, hier 500 meter vandaan gegaan, weet jij daar soms iets van, ik vind het nogal vreemd...’