Brief

Na een uurtje was ik terug thuis. Ik besloot er nog niets van te zeggen tegen de Cullens, ze zouden het zelf vlug genoeg te horen krijgen.
Maar toen kreeg ik na 2 weken een brief van Bella.

Hoi Jenna,
ik hoop dat jij het bent die deze brief leest, want het is nogal persoonlijk. Ik heb mijn zin gekregen toen we aankwamen, maar dan anders dan je denkt... Ik heb een probleempje, ik ben dus zwanger.... Edward weet nog van niks, en ik ben bang dat hij gaat flippen. Heb jij enig idee wat ik kan doen? Carlisle heeft ons geschreven over ons nieuw huis, super. Toch 1 goed ding. Buiten dat natuurlijk probleempje gaat alles best goed, maar ik denk eraan om vroeger naar huis te komen, waarschijnlijk zie ik je de dag nadat je deze brief hebt gelezen om precies te zijn. Want ik ben van plan om het toch maar vanavond te vertellen, hij zal dus nogal chagrijnig zijn als we terug zijn... Het kan vroeger zijn, want volgens mij komt Edward gewoon te voet en ik op zijn rug. Hij zal waarschijnlijk niet eens op het vliegtuig willen wachten. Tot gauw!
Veel Liefst, Bella.

Het was heel slordig geschreven. Ze zal haast gehad hebben... Ik voelde me plots nogal opgewonden. Wow, dit was wel cool. Een vampier en een mens die samen een kind zouden hebben. Benieuwd of dat zou lukken. Kimmy kwam de kamer binnen, en plofte naast me neer op de grote zetel die in de woonkamer stond, ze had een platte grote doos vast, die heel erg lekker rook. ‘Wat is dat?’ Ik gebaarde met m’ n hoofd naar de doos. Kimmy grijnsde. ‘Het noemt “Pizza” Naar het schijnt vinden mensen dit lekker...’ Ik ging verbaasd rechtop zitten. ‘Meen je dat nu, weet je niet wat Pizza is?’ Kimmy opende de doos en schudde resoluut haar hoofd. ‘Nop, nooit geweten...’ Toen bedacht ik iets, wat hiervoor wel eens de verklaring zou kunnen zijn. ‘Hoelang ben je al vampier?’ Kimmy snoof even aan de pizza voor ze antwoord gaf. ’90 jaar, ik woonde in Londen, maar werd op een avond aangevallen, meer weet ik niet, ik liep weg en zwierf rond, maar altijd ver van de bewoonde wereld, omdat ik bang was dat ik me niet zou kunnen beheersen, tot ik jou tegenkwam.’ Ze maakte een snel hoofdgebaar in mijn richting. ‘Toen ontdekte ik dat het wel meeviel. Stuk Pizza? Het is heerlijk!’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Nee dank je, ik ga slapen, ik zie je morgen wel!’