Dag Silvie

Daisy en Tina zitten in de wachtkamer van het ziekenhuis. Silvie haar ouders zijn bij Silvie. Tina en Daisy hebben hun ouders al gebeld, over wat er met Silvie is gebeurt. Daar komt Lotte aanlopen met tranen in haar ogen. De meiden omhelzen haar. Coos is opgepakt. snikt Lotte. Daisy en Tina knikken. Hoe gaat het met Sil? vraagt Lotte bezorgd. We weten nog niks, haar ouders zijn nu bij haar. zegt Daisy. De meiden gaan alle drie weer zitten op de stoelen van de wachtkamer. Maar dan gaat de deur van Silvie haar kamer open. Haar ouders komen naar de meiden toe. Meiden.. zegt de vader van Silvie met tranen in zijn ogen. Silvie overleeft de nacht niet. De meiden schrikken en beginnen te huilen. Jullie mogen naar haar toe. zegt de moeder van Silvie. Zij heeft hele rode ogen, vader ook. De meiden gaan naar de kamer van Silvie. Ze is bleek en je ziet de snede van Coos nog zitten. Daisy gaat aan het voeteneind van Silvie haar bed zitten. Lotte pakt een stoel en Tina gaat op de rand van het bed zitten. Silvie krijgt ook tranen in haar ogen en zegt heel onduidelijk: Ik wil.. N..ni..niet dood. Het is allemaal mijn schuld. huilt Lotte, als ik Coos nooit verkering had gevraagt, was deze onzin niet gebeurt! Silvie probeert Lotte haar hand te pakken. Het is niet jou schuld. zegt Silvie bijna onverstaanbaar. Jij moet niet de rest van je leven met schuld zitten. Daar is het te kort voor, kijk maar naar mij. De meiden kijken Silvie sterk aan. Ik wil jullie allemaal een raad geven. zegt Silvie zacht. Lotte, blijf je niet schuldig voelen om mij, of om Coos, iedereen maakt fouten. Ga door met je leven, zoek een leuk vriendje. Maar zit niet met die schuld in je hoofd!
Tina, Ga veel leuke dingen doen met Alex, blijf jezelf. Vertrouw op je gevoel. En wordt de nagelstiliste waarvan je altijd al droomde!
Daisy, Ga door met het leven, zorg dat Jason je leuk blijft vinden. Ben wie je bent en let op Lotte en Tina.
De meiden huilen nog steeds. Ze geven Silvie eerst allemaal apart een zoen en een knuffel en daarna doen ze nog een groepsknuffel. Voor de laatste keer. De meiden willen de deur uitgaan maar dan zegt Silvie: Jullie zijn mijn allerbeste vriendinnen! Dat blijft altijd zo. Ik zit in jullie hart. Mijn geest zal 1 keer verschijnen, vandaag over een week, bij Lotte thuis. Zorg dat jullie er zijn. Vaarwel lieve meiden! huilt Silvie. Vaarwel Silvie. huilen de meiden heel hard. Ze lopen de kamer uit. Ze zullen Silvie niet meer zien. Silvie haar ouders lopen de kamer weer binnen. Na een uur komen ze er weer uit. De meiden staan op. Het is gebeurt. huilt haar moeder.