Ik en Kimmy

Rosalie snoof, maar ze keek al wat vriendelijker naar mij, dan dat ze daarstraks naar Bella had gekeken. ‘Wij ook niet!’ Zei ze met toegeknepen ogen. ‘Het zou enorm laf zijn, om daarvoor Bella te straffen!’ Rosalie deed haar mond open. ‘Neen wacht Rose!’ Legde Carlisle haar het zwijgen op. ‘Ze heeft een punt! Ga verder Jenna!’ Ik slikte. ‘Zoals ik dus zei, niemand van ons kan hier iets aan doen, en het is een verscheurende keuze zeggen jullie – maar dat is het niet!’ Rosalie deed haar mond dicht, ze deed tenminste al moeite om te luisteren. ‘Dat is het niet, we kunnen kiezen: Ofwel Bella gewoon vermoorden, en zoals jullie zeggen de afgelopen jaren vergeten. Maar hebben jullie al eens nagedacht wat Edward dan zou doen?’ ‘Liefje...’ Fluisterde Esmé.
‘Wij hebben het daar al met hem over gehad, maar hij ziet ook in dat er geen andere mogelijkheden zijn, we weten niet wat er dan gaat gebeuren, we willen het niet eens weten, maar Carlisle heeft Edward verboden mee te stemmen, en met Bella te vluchten, en hoe groot zijn liefde voor haar ook is, hij zal Carlisle nooit teleurstellen Jenna...’
Ik keek haar hulpeloos aan. ‘Maar... Maar...’ Ik keek machteloos rond hoe de Cullens onrustig begonnen te worden. ‘Goed jullie hebben gelijk, jullie vinden het allemaal supererg, maar jullie accepteren koste wat het kost de uitslag van de stemming – Niet?’ De Cullens knikten. ‘Wat de uitslag ook mag zijn?’ - ‘Wat de uitslag ook mag zijn!’ Knikte Alice. Ik knikte ook. ‘Goed, dan kan ik beginnen!’ Alice schoof haar stoel wat naar voor, en Emmet kneep vragend zijn ogen een beetje meer toe. ‘Met wat?’ Vroeg Alice. Ik snoof. ‘Met stemmen, ik en Kimmy stemmen ook mee!’