De uitslag

Rosalie stond recht. ‘Jenna – Ik weet niet of dit wel verstandig is... Je bent nogal jong...’ Ik glimlachte. ‘Ik ben amper 2 jaar jonger als jij Rose!’ Ze zuchtte, en plofte terug neer op haar stoel. Ik ging verder. ‘Ik zei dus dat ik en Kimmy nu ook gaan stemmen, ik stem voor Bella, of nee, dit is een keuze tussen 2 partijen, ik stem voor het gezin! Het volledige gezin, want wat zijn we voor een familie, als we elkaar gewoon vermoorden als er een probleem is, we moeten het voor elkaar opnemen, en elkaar verdedigen! Kimmy?’ Ik keek hoopvol naar Kimmy die onzeker op haar stoel zat. ‘Ik euh… Ik denk hetzelfde wat Jenna denkt!’ Carlisle glimlachtte. ‘Goed zo Jenna, Bella blijft leven, en ik word binnenkort opa!’ Iedereen lachtte en ik liep naar Bella. ‘Het komt allemaal goed!’ Glimlachtte ik naar haar. ‘Dank je voor wat je voor Bella hebt gedaan, we zullen dit nooit vergeten!’
Hoorde ik plots achter me. Ik draaide me om en Edward keek me lachend aan. ‘Echt bedankt, en ik hoop voor je dat ik en Bella een mooie kamer hebben in ons nieuw huis!’ Ik grijnsde. ‘Tuurlijk, ik zou niet anders durven!’ “Drrrriiiing!’ Iedereen schrok van de deurbel. Ik liep vlug naar de voordeur van het reusachtige huis. ‘Leuk optrekje!’ Zei Timo toen ik de deur opendeed. Ik zuchtte. ‘Wat komen jullie hier doen Timo, ik heb nu andere dingen aan mijn hoofd!’ Timo grijnsde. ‘Ja dat heb ik gezien ja, goede speech! Moet ik onthouden, zeg is de rest van je familie ook zo aardig?’ Ik hoorde voetstappen achter me. ‘Wie zijn dat Jenna?Ken je ze?’
Vroeg Bella nieuwsgierig. ‘Bella achteruit nu! Jij ook Jenna het zijn weerwolven!’ Hoorde ik Edward vlak daarna roepen. Ik kreunde. ‘Je bent bedankt Timo!’ Hij grijnsde. ‘Nee nee, ik was niet gekomen om je te pesten hoor! Neen, mijn bezoek heeft wel degelijk een reden, heeft jou familie ook een leider?’ Aarzelend knikte ik. ‘Kan ik iets voor u beteken?’ Zei Carlisle achter me. ‘Pas op Carlisle, honden zijn niet te vertrouwen!’ Carlisle snoof zachtjes. ‘Rustig maar Edward, er is echt geen reden tot paniek, zeg waarvoor u gekomen bent vreemdeling en ga daarna!’
Timo knikte. ‘Bedankt... Euh.. Njah... Menneer. Ik heet Timo, en ik ben zoals die jonge kerel daarnet al zei een weerwolf, mijn roedel is hier nieuw, en ik heb een tijdje geleden de eer gehad om Jenna te ontmoeten!’ ‘Jenna?’ Hoorde ik Edward zacht achter me - en tegen me sissen. ‘Sorry – Sorry – Sorry!’ Piepte ik. Timo lachtte. ‘Maar u hoeft zich echt geen zorgen te maken, ik heb de leider van de andere roedel die hier verblijft gesproken, en voor hem is het ok - als we hier blijven. Ik kom u nu gewoon even melden dat we hier dus verblijven, zodat jullie zich niet dood zouden schrikken of zo. We maken ook geen menselijke slachtoffers, vampiers laten we ook met rust, je zult niet merken dat we er zijn! Dan ga ik maar eens.’
Hij lachtte in zichzelf. ‘O ja, Jenna, er zijn al een paar andere leden van de roedel gearriveerd, je bent morgenavond welkom op een barbecue, we verblijven helemaal aan de westkant van de bos!’ Hij verdween in de duisternis. Iedereen was muistil. Ik haalde mijn schouders op. ‘Ik eet morgenavond dus niet thuis Edward!’ Probeerde ik de stemming wat op te beuren.