Herdenking

Alle leerlingen van de meiden hun school, staan op het schoolplein. Ze gaan Silvie herdenken. Het plein staat vol met lange kandelaars met kaarsen. En er is ook een grote bloemenkrans. Er klinkt ook trieste muziek. Lotte, Daisy, Tina, Jason en Alex staan bij elkaar. De meiden gaan zo iets vertellen over Silvie. De jongens zijn er om hen bij te staan. De muziek stopt. De mentor van Silvie komt naar voren. Hij vertelt over hoe Silvie in de klas was en hoe hij haar kende. Als de mentor klaar is komt de directeur van de school naar voren. Hij verteld hoe Silvie is overleden: Hoe Silvie Jachtman is overleden is geen leuke gebeurtenis. Ze is vermoord. Iedereen op het plein schrikt. De drirecteur gaat verder: Ze is vermoord door Coos de Jong, ook een leerling van onze school. De leerlingen schrikken, andere beginnen te huilen en nog andere zijn boos op Coos. Coos zit nu nog in de gevangenis. Maar morgen is de uitspraak wat zijn straf zal zijn. Het trieste is, is dat hij nog veel meer heeft gedaan dan moord. Zijn ouders wisten van niets. Nu laat ik het woord aan: Daisy de Winter, Tina van de Meij en Lotte Huize. De meiden komen naar voren. Met een beetje aarzeling begint Daisy te praten: Silvie was onze beste vriendin. Ze was een lieve en altijd vrolijke meid. Tina gaat verder: We zitten er erg mee dat ze vermoord is. Maar wij waren er bij, toen Silvie vermoord werd. Mensen schrikken weer. Lotte vervolgt: Wij werden ook bedreigd door Coos. We moesten allemaal rare dingen doen voor Coos. Want hij bedreigde Silvie met een hakmes. Iedereen begint weer door elkaar te praten. Daisy gaat maar snel verder: We hadden de opdrachten gedaan, maar bij de laatste opdracht gingen we de politie bellen. We gingen naar Coos, die Silvie nog steeds met het hakmes op haar keel had. Daisy kan niet verder. Lotte vult haar maar aan: Hij zag dat we niet bij hadden wat hij wilde en toen.... De meiden krijgen tranen in hun ogen. Tina vervolgt: Ze is in het ziekenhuis overleden. Ze was die liefste vriendin die je je maar kunt wensen. huilt Daisy. We missen haar ontzettend. Huilt Lotte. We beseffen nog niet eens dat ze er niet meer is. snikt Tina. We vergeten haar nooit en ik hoop dat jullie dat ook niet doen. huilt Daisy. De meiden lopen weer weg. De directeur zegt dat ze heel mooi gesproken hebben. Jason omhelsd Daisy heel stevig. Daisy huilt het uit. Alex strijkt door Tina haar haren en heeft een arm om haar heen geslagen. Lotte praat met de mentor. Alle leerlingen mogen nu naar huis. Het hele schoolplein is al snel leeg. Tina, Alex en Lotte vertrekken ook. Jason en Daisy blijven achter. Ik kan niet beseffen dat Silvie er niet meer is. huilt Daisy. Jason streelt haar wangen en zegt: Liefje, dat is moeilijk. Maar vergeet niet dat ze in je hart zit. Daisy geeft Jason een kus op zijn wang en zegt: Dat is waar. Maar het is zo moeilijk. Jason knikt. Kom, ik breng je naar huis. zegt hij. Daisy knikt. Ze gaan op de fiets naar huis.