Picknick

'Waar zei je dat het ruimte-tijdmachine-dingetje was?', vraag ik na verloop van tijd na.
'Hier ongeveer'
Er zijn velden. Overal zijn velden. Londens centrum is kilometers ver weg. Geen blauwe telefooncel.
Katie loopt om een van de weinige gebouwen heen. Op een afstand volg ik haar. Plosteling drukt zij zich tegen de muur.
'Wat?', vraag ik.
Ze wenkt mij dichterbij en punt naar verderop. Ik zie de police box en loop er verwondert op af.
In stilte probeert zij mij tegen te houden. Maar ik sta al midden ervoor. Duidelijk in het zicht.
'Hij staat er echt', fluister ik verbijsterd.
Katie knikt hevig. Ik hoor haar haar op en neer gaan. Zo stil is het.
'En nu wat?', vraag ik me af wanneer ik me omdraai.
Zij haalt haar schouders op.
'Zullen we hier gaan zitten wachten? Totdat de Doctor komt?'
'Ik denk het wel'
Geweldig. Een ware whovian... zonder plan om de Doctor tegen te komen! 'Katie, dat kan nog uren duren!'
'Je hebt toch chocola bij je?', gaat zij na.
Dat klopt. Ik grabbel in mijn tas en haal er een zakje antwerpse handjes uit. Ook zit er een doos praline in verstopt. En een klein beetje Côte d'Or. 'Dat is het laatste beetje en voor mij', zeg ik bij het laatste.
Hoofdschudden zet mijn vriendin een hand in de zij. 'Jij en chocola', lacht ze.
'Jij en Doctor Who', zeg ik met de chocola in mijn mond.
Proestend geeft zij toe. Wij zijn beide even erg.
'Chocola is inderdaad lekker', bekend zij.
'Ha!', roep ik. Een stilte valt waarin ik de kans krijg om te bevestigen dat Doctor Who inderdaad een geweldige tv serie is. 'Beste sci-fi serie die er bestaat!'
'Zeg, het blijft zonnig nu'
Ik kijk omhoog. Geen wolkje te zien. 'Jup'
We zetten de tassen definitief neer, pal voor de telefooncel.
'Katie, als ik mijn stola pak dan houden wij hier een picknick. Met chocolaaaaaaaaaa'
'Beste picknick ooit. We hebben alleen geen drinken'
'Kun jij dat dan even regelen?'. Ik kijk haar zo lief mogelijk aan.
'Yes, er zit hier heel toevallig een herberg'
'Geen bier, we moeten wakker blijven'
Ze knipoogt en komt, wanneer verder alles klaarstaat, weer terug met vier flesjes en twee glazen.
'Sprite voor madame?'
Ze schenkt me bij.
'Thank you'
Het duurt niet lang voordat alle chocola op is. Nog steeds heeft niemand, behalve wij tweeën, zich bij de TARDIS laten zien. We raken verveeld en de hoop zinkt beetje bij beetje weg. De zon begint al van wit naar geel te veranderen.
'Zeg, als dit mislukt, zijn er dan nog andere manieren om terug te gaan in de tijd? Of om door de ruimte te reizen, op zoek naar mijn vader?'
'Goed idee, we maken een lijstje'
Aan de ene kant van het papier staat "tijd" en aan de andere kant "dimensie/plaats".
Bij het kopje "Tijd" staat;
TARDIS
Tijdmachine-auto
Tijdverdrijver
Tijdmachine

Dimensie/Plaats;
TARDIS
Spiegels
Verdwijnselen/Verschijnselen
Portkey
Teleporteermachine
Ringen (Narnia, neefje vd tovenaar)

'Niks behalve de TARDIS kan beide. Maar we hebben wel zoiets nodig om mijn vermoedelijke vader bij te kunnen benen'
'En dromen, probeer dromen!', roept Katie in haar moment van genialiteit.
'Maar met dromen kom je nergens'
'Jawel, je komt overal. Je komt alleen altijd weer terug op de plaats waar je bent vertrokken. Je gaat mij niet zeggen dat JOUW dromen je nooit hebben meegenomen naar de middeleeuwen. En al die vreemde werelden, het kan overal heen, naar elke dimensie'
'Ik haat het als ik ongelijk heb', mopper ik.
Trots heft Katie haar hoofd. 'Ik weet hoe jouw dromen werken. Wanneer jij slaapt is jouw bed jouw TARDIS en ben jij een ware Time-Lord'
'Zoals die keer met de groene honden?'
'Zoals die keer'
Ik probeer me in te beelden wat dit betekent. Hardop denk ik; 'Dus, niet in slaap vallen totdat The Doctor komt is plan A. En in slaap vallen is plan B', concludeer ik.
Katie neemt een moment om na te denken en zegt vervolgens; 'Ja, daar komt het wel op neer'
Voor een poosje kijken we elkaar aan voordat wij in lachen uitbarsten. Het klinkt idioot, maar het is geniaal.
'Katie, je bent een genie'
'I know'
En terwijl wij drinken en feest vieren valt de nacht.