Ik houd van je

Kayleestory:
Ik zie dat Ralf tranen in zn ogen krijgt. Ik staar naar de grond. ‘Nou?’ vraagt Ralf. ‘I-ik..’ stotter ik. ‘Ik..’ ik maak mn zin niet af. In plaats daarvan geef ik Ralf een zoen. Ralf duwt me van hem af. ‘Wat is dit? We zijn alleen je hoeft nu echt niet te doen alsof ik je vriendje ben hoor!’ roept Ralf. ‘Dit was niet alsof’ zeg ik zachtjes. Ralf kijkt me verbaasd aan. ‘Wat?’ Ik kijk m aan. ‘Dit was niet alsof, dit was echt.’ Ik zucht. ‘Ik chanteerde je omdat ik boos op je was.’ ‘Ja, dat snapte ik al. Je doet niet zoiets als je me aardig vind. Maar waarom dan die zoen!?’ ‘Omdat ik nu niet meer boos op je ben.’ ‘Oh heel erg fijn, mn leven is kapot door jou, maar fijn dat je niet meer boos op me bent hoor!’ Ik hoor het sarcasme in Ralf zn stem. Wat stom van me om te doen alsof het ineens weer goed is. ‘Ik was boos op je, toen je je geheim aan me vertelde. Of nou, eigenlijk niet toen je het vertelde, maar daarna. Je ging ineens een stuk minder met me om. We waren beste vrienden en ineens niet meer, ik was er kapot van! Ik heb me jarenlang ellendig gevoeld, omdat ik het gevoel had dat je me had laten zitten. Dit was voor mij een manier om dat aan jouw te laten voelen en om het voor mij recht te zitten. Maar toen je dat net zei en ik jou in je ogen keek, zag ik hoe verdrietig je was. Jij kan er ook niks aan doen. En toen besefte ik dat ik dit niet had moeten doen. Wraak levert niets op, hoe boos je ook bent. Ik wilde je het zelfde laten voelen als wat ik voelde, maar dat is niet eerlijk. Dat moest ik nou juist niet doen.’ ‘Ooh..’ zegt Ralf. Logisch, wat kan je hier anders op zeggen? ‘Jaa..’ zeg ik terug. ‘Sorry dat je het gevoel had dat ik je liet barsten, dat was dus echt niet mn bedoeling.’ ‘Weet ik..’ ‘Maar die zoen dan?’ ‘Ik vind je echt leuk Ralf..’ zeg ik en volgens mij ben ik hartstikke rood nu. ‘Ik weet dat het nooit iets word tussen ons, maar nouja, dat was even voor mij. Sorry..’ Ik staar nog al die tijd naar de grond. ‘Het is goed’ hoor ik Ralf zeggen en hij geeft me een knuffel. ‘Het spijt me zo’ zeg ik half huilend.

Ralfstory:
Wauw, dit is niet wat ik had verwacht. Maar ik ben opgelucht, blij dat het weer goed is tussen mij en Kaylee. ‘Zijn we weer vrienden?’ vraagt Kaylee voorzichtig. ‘Tuurlijk’ zeg ik en ik geef haar weer een knuffel. ‘Als het weer aan is vanavond, als dat lukt, zal ik eraan denken dat ik ook nog met jou omga’ zeg ik en ik geef haar een knipoog. ‘Is goed’ zegt ze door haar tranen heen. Ik weet dat ze het meent. ‘Je bent de beste vriend die er is, Ralf!’ ‘En jij de beste vriendin’. ‘Behalve de afgelopen weken..’ hoor ik haar zeggen. ‘Dat telt niet meer’ zeg ik en ze lacht. ‘Hoe ga je het vanavond nou zeggen tegen iedereen?’ ‘Weet ik nog niet..’ ‘Ik zal er voor je zijn!’ zegt ze lachend. ‘Bedankt’ zeg ik en ik geef haar een kus op haar wang. ‘Beetje jammer dat je niks met die kus bedoeld’ zegt ze plagend. ‘Daarom kan ik het ook doen, je weet toch dat het niks betekent’ zeg ik terug, ook plagend. Ze begint te lachen. ‘Ik houd van je’ zegt ze. ‘Ik ook van jou’. Ze lacht en geeft me weer een knuffel. Ik ben echt blij nu. Vanavond gaat de rest gebeuren!