Sterren Springen, de liveshow

Ralfstory:
Het is bijna zover, Sterren Springen begint over 1 uur. Ik ben zo zenuwachtig! Niet voor mn sprong, maar voor wat ik ga zeggen. Kaylee zit naast me, als steun. Ik ben zo blij dat alles weer goed is! Telkens vragen mensen of ik zenuwachtig ben en elke keer zeg ik ja. Het is alleen een andere reden dan wat zij denken, mja dat boeit niet. De hele tijd zit ik te denken hoe ik het moet zeggen. En wanneer.

*Een uur later*

Nu is het zover. Sterren Springen begint. Ik moet als 2e volgens mij. Kaylee zit inmiddels al op de tribune, bij mn ouders en broers. Ik weet hoe ik het ga zeggen. Als ik het durf… Ik krijg een smsje. ‘Succes zo, ik zit op de tribune! I love you! X’ Ik stuur snel nog een smsje terug ‘Thanks, loveyou! X’ Ik tril van de zenuwen.. Volgens mij zie ik er als een idioot uit. Ik krijg weer een smsje, van Kaylee deze keer. ‘Je kan het Ralfie, heel veel succes! X Kaylee’ ‘Thanks, love x’. We worden aangekondigd. Adem in. En adem uit. ‘De knapste 16-jarige van Nederland, Ralf Mackenbach!’ hoor ik de omroeper zeggen.’ Ik glimlach in de camera en trek een gek gezicht. Patty moet als eerste, zodat ze kan uitleggen over het goede doel. Ik kijk nog even op twitter, naar mn mentions. ‘Succes @Raffelinie, je kan het! X’, ‘#GoRalf @Raffelinie heel veel succes!’ ‘Woohoo, @Raffelinie je kan het!’ en allemaal van dat soort tweets. Ik glimlach. I love my fans =]. Ik tweet nog even snel. ‘Thanks voor alle support & vooral blijven stemmen! ’ Ik krijg gelijk heel veel mentions. Ik heb geen tijd om ze allemaal te lezen, ik moet. Ik sta op en loop naar de toren, want ik had beloofd dat ik dat zou doen. 7,5 meter, erg gemakkelijk voel ik me niet. Maarja.. Tess staat er al. Ze stelt me wat vragen en daarna mag ik springen. Ik sta op het randje van toren. Ik doe mijn handen in de vorm van een hartje en roep ‘i love you!’ en ik spring. De sprong gaat goed, anderhalve salto met anderhalve schroef. Ik land bijna perfect in het water. Ik zwem naar de kant. Ik kijk om me heen. Jaa daar! Ik glimlach, zometeen moet ik het zeggen. ‘Zozo Ralf. Dat was een verdomd goede sprong’ zegt Gerard. ‘Maar vertel, voor wie was dat hartje?’ Rustig Ralf, nu moet je het zeggen. Ik adem in en uit. ‘Of wil je dat niet zeggen?’
Vraagt Gerard plagerig. ‘Jawel. Daarom deed ik het juist.’ ‘Woooh, onze kleine charmeur is verliefd!’ Ik lach zachtjes. ‘Jaa’ zeg ik en ik kijk opzij.