Nu is het zover

Ralfstory:
‘Dames en heren, dit is het moment waar we allen op hebben gewacht! Nouja, zn fans misschien wat minder want nu hebben zij geen kans meer bij Ralf, maar DAT HADDEN ZE TOCH AL NIET! Hahahahahahaha!’ Gerard gaat helemaal stuk om zn eigen grap. ‘Dus Ralf, wie is de gelukkige?’ Ik kijk opzij. Ik stress m helemaal. Okee Ralf, adem in…. En uit. ‘Nino.’ Zeg ik. Ik ben nog steeds bang, want dit is nog niet voorbij, nu komen de vragen pas. ‘Nino. Een jongen. ‘ zegt Gerard. ‘Ja’ zeg ik. ‘Nino.’ En ik kijk opzij. Hij glimlacht en ook hij doet nu zn handen in de vorm van een hartje. ‘Ralf’ hoor ik Gerard zeggen. ‘Dit wist ik niet van jou jongen. ‘ ‘Bijna niemand wist het..’ zeg ik. ‘Ralf, ik vind het ongelooflijk knap dat jij dit gewoon hier zegt weet je dat. Het is niet makkelijk om uit de kast te komen met 10 camera’s op je smoel.’ Ik lach ‘Nee, zeker niet.’ ‘Dames en heren, mag ik heeeel groot een applaus voor Ralf! En voor Nino! Woo!’ Ik ben opgelucht, eindelijk is het eruit. Ik kijk Nino aan en glimlach. Hij ook. ‘Ralf’ zegt Gerard. ‘Gerard’ zeg ik en hij begint te lachen. ‘Je bent nog steeds even grappig, zelfs na zo’n heel circus’ zegt hij door het lachen heen. ‘Ralf, ik vind het ontzettend knap van je! Nino kom hierheen!’ Ik bloos als Nino hierheen komt. Wat moet ik nou doen? Hem met 10 camera’s om me heen hem gaan zoenen? Dat gaat iets te ver hoor, dat doe ik wel in mn eigen tijd. ‘Je hoeft hem nog niet te zoenen hoor Ralfie!’ zegt Gerard. Hoe wist hij dat ik dat dacht? Naja wat maakt het uit. Nino komt naar me toe gelopen en geeft me een knuffel. Ik vergeet de rest van de wereld om me heen. Wat maakt mij het ook uit. Ik ben Ralf Mackenbach, en ja ik ben homo, who cares? En voor ik het weet zoent hij mij. Dit had ik niet verwacht, Nino is ook heel verlegen. Maar mij boeit het niet meer. Ik houd van hem en iedereen mag het nu weten. Alsof er niemand anders meer is, alleen ik en Nino. ‘Ahh wat schattig dit! Ahh dit vind ik zo leuk he!’ hoor ik Gerard zeggen. Ik laat Nino los en bloos enorm. ‘DAMES EN HEREN EEN HEEL GROOT APPLAUS VOOR RALF MACKENBACH!’ en iedereen klapt. Ik kijk naar Kaylee, ze lacht. Ik ook. ‘Nou, Ralf. Dit was me wat.’ ‘Jaa, mij ook’ en Gerard gaat stuk. ‘Goed..’ zegt hij als hij weer normaal kan doen. ‘We gaan naar de jury! Wat vonden ze van je sprong? We laten wel eerst even een filmpje zien, want de sprong zijn we allang vergeten na dit alles!’ Als het filmpje is laten zien begint Gerard weer te praten. ‘Wat een goede sprong was dit!’

*Een kwartiertje later*

Wauw, een 9.7 gemiddeld! Ik ben superblij! En ik heb gezegd wat ik wilde zeggen. Ik kijk op twitter en heb ontzettend veel mentions. ‘@Raffelinie Ralf ik ben supertrots op je dat je dit hebt durven zeggen. Homo of niet, i love you! Xoxo’ En allemaal van dat soort reacties. Ik ben zo blij! ‘Blij dat ik het gezegd heb. Thanks voor alle lieve reacties, you’re the best fans!’ tweet ik. En ik tweet nog een keer ‘Sms nu allemaal Ralf naar 4600! ’ en ik leg mn telefoon weer aan de kant. Even rust!