Jeeeeeeeeeeeeeeeeeeeej XD

Ik wuifde het weg. ‘Ja – ja, zal wel!’ We liepen een warme ruimte binnen, en een mollige vrouw kwam aanlopen. ‘Lieve help kind, wat is er met jou gebeurd... Je ziet er zo bleek uit! En die wallen dan, slaap je wel genoeg?’ Ze keek verstoord naar Jessica. ‘Bedank schat, ik neem het hier wel van je over, ga maar terug naar je les!’ Jessica zuchtte. ‘Ik zie je misschien straks wel, als je niet liever bij je familie zit...’ Ik negeerde haar en keek aandachtig hoe de mollige vrouw dan weer naar me keek. ‘Wat is er gebeurt liefje?’ Ik haalde mijn schouders op. ‘Aanval van mijn ziekte denk ik...’ Zoog ik uit mijn duim. De vrouw fronste haar wenkbrauwen. ‘Welke ziekte?’ Ik werd rood. ‘Euhm... Ik heb hem al heel mijn leven, maar ik heb er nu pas last van. Maar ik moet nog eens naar de dokter. Het is een kwestie van om de zoveel tijd te eten!’ De vrouw stak haar hand in de lucht. ‘Aha! Dan is het vast Diabetis, te weinig suiker! Heb je - je injectienaald bij hier op school?’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Neen, maar ik heb nog nooit zo’n aanval gehad, maar het zal niet meer gebeuren mevrouw...’ Ze glimlachtte. ‘Het is al goed. Maar je ziet nog altijd bleek, ga maar naar huis!’ Ik knikte somber en slofte het gebouw uit. Ik had geen zin om te rennen, dus moest ik op Edward en Bella wachten...
Met een pijnlijk gezicht wreef ik over mijn buik. Carlisle zou er toch maar eens naar moeten kijken. Nu ja... Ik was best trots op mijzelf. Ik had helemaal niemand aangevallen. Het scheelde niet veel maar toch... Na 2 uur zag ik in de verte 2 figuren die mijn kant opliepen. Natuurlijk waren het Edward en Bella. Edward was boos en Bella misselijk toen ik vertelde wat ik gedaan had.
‘Jenna, het is heel dapper dat jij je klasgenoten wil beschermen, maar dat betekent niet dat je scharen in je buik moet steken!’ Mopperend gooide Edward de schaar 500 meter verder toen er niemand keek. ‘We gaan nu naar huis. Ik denk dat Kimmy het verhaal super zal vinden...’ En inderdaad, Kimmy vond het geweldig. Ik moest steeds maar blijven herhalen hoeveel pijn ik wel niet had gehad en hoe ik dat ding in mijn buik had gestoken.