Real?

‘Carlisle doe iets!’

‘Rustig maar Bella, je mag je niet opjagen in jou toestand! Blijf kalm!’

‘Hoe kan ik nu kalm blijven, Edward help me!’

‘Stil maar Bella Carlisle heeft gelijk!’

‘Maar wat moeten we doen! Dit hebben we nog nooit meegemaakt. De vorige keren was het helemaal niet zo erg!’

‘Bella alsjeblieft, kalmeer!’

‘Aaaaarg! Ik word helemaal gek van jullie! Ze ligt daar G*****domme te stuiptrekken alsof ze op zo’n speldenkussen ligt en jullie staan hier als 2 patattenzakken niets te doen!’

‘Bella voor de laatste keer, kalmeer en ga anders naar huis. We kunnen niets anders doen dan wachten tot ze bijkomt.’

‘Maar... Auw – Auw...’

‘Bella!’

Ik deed langzaam en versuft mijn ogen open. Ik voelde me uitgeput en leeg. Het was net alsof ik een gigantische afstand gelopen had. Ik deed een poging om de omgeving in me op te nemen en te kijken waar ik was. Zo te zien was ik in het huis van de Cullens. Ik lag op de bank. En 3 meter verder stond Bella dubbel geklapt met een pijnlijk gezicht. Edward keek haar geschrokken aan en Carlisle deed een stap in haar richting. ‘Bella is alles in orde?’ Bella haalde diep adem en stond weer recht. ‘Ja... Ik denk het wel ja...’ Edward ondersteunde haar. ‘Wil je – je alsjeblieft nooit meer zo opjagen op dit moment...’ Bella schudde vlug haar hoofd. Zo te zien was ze zelf ook geschrokken. Ik deed mijn mond open om iets te zeggen, maar mijn mond voelde zo droog aan dat het onmogelijk was te praten. Ik kreunde even om hun aandacht te trekken. Het werkte, iedereen keek naar mij. ‘Jenna!’ Zei Bella opgelucht toen ze achter Carlisle en Edward naar me toe liep.
Ik glimlachtte. ‘Ik wist niet dat jij zo kon vloeken Bels!’ Zei ik met een zwak stemmetje. Ze werd rood. ‘Maar het was zo eng. Kimmy kwam volledig in paniek met jou in haar armen naar hier gelopen. Ze zei dat je plots in elkaar gezakt was. Zomaar...’ Edward knikte. ‘Inderdaad. Esmé heeft haar gekalmeerd, en is nu met haar in de badkamer. Jullie zagen er niet uit door die jachtpartij...’ Toen schoot ik recht. ‘Hoelang lig ik hier al?’ Edward dacht even na. ‘Ongeveer een uur. En je begon een kwartier geleden plots te stuiptrekken.’ Ik perste mijn lippen zenuwachtig op elkaar. ‘Waar is Jasper?’ Edward keek me verbaast aan. ‘Boven, bij Esmé.’ – ‘En Emmet?’ – ‘Die is samen met Rose op zijn kamer!’ Koude rillingen kropen langs mijn rug naar boven. ‘En – en Alice?’ Edward fronste zijn wenkbrauwen. ‘Die is ongeveer 2 a 3 uur geleden gaan jagen waarom?’ Gefrustreerd duwde ik mijn nagels in het stof van de zetel. ‘Edward... Bella... Carlisle... We moeten naar het bos, nu...’