Hoofdstuk 2

~Hoofdstuk 2~
Ik liep een straatje in, waarvan ik hoopte dat ik in het centrum uit zou komen, het was er vies en het stonk. Snel liep ik verder. Ik probeerde goed te onthouden hoe het er hier allemaal uit zag, ik had geen zin om ook nog te verdwalen in deze onbekende stad, ik dacht in ieder geval dat het een stad was... Na een tijdje zo tussen kleine, smalle, kronkelenden straatjes gelopen te hebben kwam ik in een straatje met wat winkeltjes. Ik kwam voorbij een bakkerij en snoof de heerlijke lucht van gebakken brood op, mijn maag knorde. Als ik nou geld had zou ik snel naar binnen zijn gegaan om wat te kopen, maar al mijn zakken waren leeg. Op mijn mobiel na dan. Ik herinnerde me weer dat ik een sms gestuurd had, in de hoop dat ik een nieuwe sms had haalde ik mijn mobiel uit mijn broekzak. Niks.
Ik liep snel verder zodat ik niet nog hongeriger zou worden van de lekkere geuren, als ik al nog meer honger kon krijgen. Ik sjokte langzaam door de winkelstraatjes en begon na te denken. Hoe moet ik ooit naar huis komen? hoezo moet ik mezelf weer worden? Wat is er gebeurd voordat ik wakker was? En misschien nog wel de belangrijkste vraag, hoe kon ik overleven zonder eten en drinken? Ik wil absoluut niet hoeven stelen, ik vind dat zo laf als mensen dat doen....
De vragen bleven nog een tijd door mijn hoofd spoken, eigenlijk gingen ze helemaal niet meer weg en bleef ik er steeds maar over piekeren. Ik wilde niet dat dit het einde van mijn leven was, ik heb nog een heel leven voor me. Of eigenlijk had, ik heb geen idee wat ik nu nog kan verwachten van de toekomst. In mijn vorige leven, zo noemde ik het nu maar omdat het leven dat vanochtend is begonnen geen leven is, maar meer een hel, was ik net klaar met school, eindelijk. Ik had het vwo gehaald en had een hele lange vakantie voor de boeg. Een vakantie waarin ik leuke dingen zou gaan doen met vrienden, nieuwe mensen hoopte te leren kennen, maar vooral ook uitrusten. Ik had een tussen jaar gepland, na de vakantie zou ik gaan werken en heel hard opzoek gaan naar een studie die bij me paste.
Opeens werd ik uit mijn dagdroom van gedachten gehaald, ik had helemaal niet meer opgelet waar ik liep omdat ik zo druk was met nadenken over mijn leventje. Ik was tegen een vreemde man opgelopen. Hij had een grote snor, een baardje en hij droeg een hoed met daar onder een zonnebril. Ook had hij een lange jas aan en droeg een koffertje. Hij was duidelijk ook geschrokken en was al snel doorgelopen voordat ik 'pardon'tegen heb had kunnen zeggen. Ik keek hem na totdat hij de hoek om ging, wat een rare knakker. Toen ik verder wilde lopen zag ik dat op de grond een briefje van 20 euro lag. Ik pakte het op, het was echt geld. Ik rende snel de meneer achterna om het terug te geven, maar hij was nergens te bekennen. Ik rende nog een stukje door en keek in elk straatje of ik hem zag, maar helaas zag ik niemand.
Snel liep ik terug naar de bakkerij waar ik 10 minuten geleden voorbij was gelopen, ik kocht daar een broodje en een croissantje. Ik voelde me schuldig dat ik dit had gekocht van iets dat niet van mij was, maar ik had zo'n honger en wat kon ik anders doen?