The Mask 002

Finn Hudson

Met een ongelovige blik op mijn gezicht staarde ik van Rachel naar Jesse tot Rachel weg liep.
Waar sloeg dit ineens op. Ze wist dat zij de sterkste was van Glee, dat we haar nodig hadden, ondanks dat een aantal dat hier nooit zouden toegeven wisten wij dit allemaal. Ik zag dat Mr. Shue het ook moest verwerken en Jesse stond er nog steeds met zijn stomme glimlach.
"Hehe eindelijk ze gaat weg, dat heeft echt lang geduurd, dankje Jesse" bedankte Santanna hem.
Jesse keek haar niet begrijpend aan. Ik stuurde een bozige blik naar Santanna en de rest van de Cherios. Bozig stond ik op en ging voor in het lokaal staan.
"Jullie zijn echt gestoord. Iedereen in dit lokaal weet dat we Rach nodig hadden, dankzij haar zitten we hier, als zij niet door gezeurd en gedramd had was Glee er niet eens meer. Denk daar eens over na, ja ik weet het ze is soms arrogant of bitchie maar boeiend. Ik dacht dat we elkaar steunde door dik en dun, " ik wend mijn blik van de groep af en staar naar de grond. "Maar blijkbaar heb ik het verkeerd. Rachel heeft jullie geholpen jongens, ze creëerde hier een thuisbasis voor de meeste. En Quinn zeker jij zou haar dankbaar moeten zijn." ik kijk haar vurig aan. Eingelijk wou ik er niet over praten maar ze moesten eens weten hoe ik hier over dacht. "toen jij zwanger was, ieder liet je vallen maar zelfs zij, nadat je me bedrogen had liet je niet vallen."ik merkte dat het stil was geworden in het lokaal en ik merkte dat Quinn haar ogen vol liepen met tranen. "Ik bedoel dit niet gemeen maar ik wil laten inzien dat jullie een talentvol iemand laten weglopen die altijd voor jullie klaarstond en nu jullie een keer voor haar zouden moeten klaar staan haar laten vallen" zeg ik zacht. Ik draai me vervolgens om naar Mr. Shue. "Het spijt me, maar ik wil bij haar zijn. En zolang niemand bereid is om tegen haar te verontschuldigen of haar te steunen zullen jullie het zonder me moeten doen maar ze heeft me nodig nu" daarna loop ik ook weg.

Ik had verwacht dat Rach in de auditorium zou staan om iets te zingen of wat omdat ze het daar fijn vond maar daar zag ik haar nergens. Daarom liep ik dus maar naar de aula waar ik haar alleen voor zich uit starend met eten zag zitten. Zacht liep ik naar toe. Het was helemaal leeg als je de keuken mensen niet mee rekende. Ik zucht even en ga naast haar zitten. "Ik ben eruit gestapt" zeg ik zacht. Haar hoofd schiet omhoog en ze kijkt me aan. "maar waarom?" vragend kijkt ze me niet aan. IK zucht weer even "Rach ze laten je gewoon gaan, je bent de beste en hielp iedereen en nu laten ze je gewoon keihard vallen. Ik wil niet in een kamer zitten met degenen die mijn meisje pijn doen" ik kijk haar in haar ogen aan. Ik zie tranen in haar ogen branden en er verschijnt een glimlach op haar gezicht "dat is echt lief van je" zegt ze zacht en omhelsd me daarna.

Ik hoorde hard hoe de zoemer gaat en we komen uit onze omhelzing. "ik moet nog even naar mijn kluisje" zeg ik en ze knikt en staat op. "ik ook" grinnikt ze. Hand in hand lopen we door de drukke gangen. Wel ontwijkend want het laatste waar ik zin in had was een gleeclubber of een footballer tegen me. Ja ik zag nog in het football team maar ik wou niet aan die tafel of Rach moest erbij mogen zitten maar dat mocht vast niet. Daarbij zou ze zich waarschijnlijk voelen en ik wou dat ze zich veilig kon voelen bij mij. Na een lange rit bereikte ik mijn kluisje die ik snel open deed en mijn boeken verwisselde. Straks had ik Wiskunde en Spaans en dan Football. Toen ik alles had sloeg ik mijn kluisje weer dicht en zocht ik Rachel tussen de menigte. Toen ik haar vond liepen we terug naar de aula, waar we eten haalden en negeerde we de blikken die we kregen van de Glee leden. We namen plaats op een bankje bij het raam en begonnen nog wat te eten.

Rachel keek me even bezorgd aan "wat is er?" vraag ik bezorgd en iets wat paniekerig. Straks was er iets met haar aan de hand ofzo. "Je moet niet door mij uit Glee gaan Finn" zegt ze zacht. Ik kijk haar aan waardoor een lange onaangename stilte volgt. "Rachel, het is gewoon ik heb het gehad hoe ze met andere omgaan. Je stond voor iedereen klaar, ja soms wil je te graag je zin hebben kwa liedjes en solo's maar boeiend. Zo ben je gewoon en ik zou er niets aan willen veranderen. Maar het probleem en wat me dwars zit is dat jij voor iedereen je poot uitsteekt en vervolgens als je ze nodig hebt laten ze je gewoon voor wat het is. Ik kan daar gewoon niet tegen en zeker niet wat betreft een zak van een eikel genaamd Jesse." Ik zucht even. "ik weet het ik klink als het jaloerse vriendje en ja Rachel ik ben jaloers, bang je weer te verliezen aan hem. Maar ik weet dat je ook van mij houd en als je een fout maakt leer je ervan. En wat je keuze ook is en hoe vaak je ook de verkeerde neemt. Ik zal er altijd voor je zijn. Ik zal je niet laten vallen of wat dan ook. Ik blijf aan de zijlijn als je voor hem zou kiezen. Ik houd van je Rachel en als het zou blijken dat je met hem gelukkiger ben dan is dat zo en zou ik voor jou blij zijn. Blij dat jij je gelukkig en geliefd voel, hetgeen wat ik dan misschien niet voor jou zou kunnen geven. Dan vind ik Jesse maar een klootzak maar zolang jij gelukkig bent maakt het mij niet uit. Al zou het een Baviaan zijn." ik grinnik even als ik nadenk om mijn laatste zin.