Hoofdstuk 1

Hoofdstuk 1

“Papa nee, ga niet weg.” Schreeuwend werd ik wakker uit mijn slaap. Ik had dezelfde droom bijna elke nacht. Elke nacht zag ik hoe mijn vader overleed, de auto die tegen hem aan reed en hem midden op de weg lied sterven. Mijn ademhaling werd langzaam steeds rustiger. Mijn hele bed zat onder het zweet en ik was totaal uitgeput.

“Elena, kom hier!” Weerklonk de schrille stem van Cecile, mijn stiefmoeder, door het grote huis. Sinds de dood van mijn vader heeft het huis altijd kaal en leeg gevoeld. De liefde die er altijd had gehangen was weg en daarvoor in de plaats was Cecile gekomen. Ik zuchtte zwaar, het enige wat ik op dat moment dacht was:‘Wat moet ze nu weer?’ Cecile en haar tweeling dochters, Valerie en Tara, zagen me als hun persoonlijke slaaf. Alles wat in het huis gebeuren moest, was mijn taak. Het huiswerk van de tweeling moest ik zelfs maken.
“Kan ik iets voor u doen, Cecile?” Probeerde ik zo netjes mogelijk aan haar te vragen.
“Ik wil dat je mijn auto gaat wassen en dan naar je werk gaat.” Snauwde ze in mijn gezicht, ik wilde er tegen in gaan maar ze keek me woedend aan.
“Natuurlijk.” Met een zuur gezicht draaide ik me om en ging de auto wassen.
“En snel een beetje!” Schreeuwde ze me nog na.

“Elena!” Schreeuwde Sophie enthousiast door de telefoon in mijn oor.
“Jij ook hallo,” Ze was de enige die me aan het lachen kon maken “is er een reden waarom je belt?” Voor een paar secondes was het aan de andere kant van de lijn stil.
“Wat ben je aan het doen?” Elke keer weer vroeg ze dezelfde vraag waar ik altijd weer moeite mee had om antwoord op te geven.
“Ik ben Cecile’s auto aan het wassen en dan ga ik werken.” Aan de andere kant van de lijn hoorde ik Sophie zuchten.
“Kan ze je geen vakantie geven?” Ik lied een afkeurend geluidje horen.
“Ben je gek, dan moet ze iets zelf gaan doen.” Hiermee maakte ik haar aan het lachen.
“Stom van me. Maar kom je zo meteen nog wel naar college? Je bent toch niet het tentamen van vandaag vergeten?” Ze klonk alsof er net iemand was dood gegaan.
“Rustig aan Sophie, ik ben het niet vergeten. En ja, ik ben over een uur op school.” Een opgeluchte zucht lied ze over haar lippen rollen.

Samen liepen we door de school richting de kantine, er was een bijeenkomst georganiseerd waarbij het schoolhoofd ons zou toespreken.
“We krijgen morgen een nieuwe student op deze school en dat is niemand minder dan Harry Styles.” In allerlei hoekjes hoorde je meisjes goedkeurend geluidjes maken.
“Ik neem aan dat jullie hem wel kennen, hij is een bandlid van One Direction. Ik wil dat jullie hem met open armen verwelkomen.”Een paar meisjes begonnen te gillen en te juichen. Voor een moment keken Sophie en ik elkaar aan en rolde met onze ogen.
“Dat is precies het onthaal dat ik bedoel, zorg dat hij ziet wat voor een geweldige school dit is.” Hiermee sloot het schoolhoofd de toespraak af.
Door de hele aula hoorde je meisjes giechelen en zeggen:“Dit wordt een geweldig jaar.” of “Hij is zo knap.” Onder die meisjes vielen natuurlijk ook mijn stiefzusters, ik schaamde me zo erg voor hen, ze begonnen te gillen alsof ze dood gaan.

Na school was ik gelijk weer aan het werk gegaan, ik vond het niet heel erg om in een restaurant te werken. Alle leerlingen van school noemde me hierdoor wel allemaal serveerstertje maar niets was erger dan een dag met Cecile en haar twee dochters te moeten doorbrengen. Ik kon nog steeds niet bevatten waarom mijn vader met haar trouwde. Hij was alleen na de dood van mijn moeder maar hij verdiende veel beter.
De deur ging open en een Cecile, Valerie en Tara kwamen het restaurant binnen.
“Kan ik jullie ergens mee helpen?” Even keek Cecile naar de kleding die ik aan had.
“We gaan naar de stad om jurken voor de meiden te kopen. Ze zijn voor het bal, je weet wel die ene waar jij niet naar toe mag.” Uit alle drie hun monden kwamen schater lachen.
“Je moet oppassen met het schater lachen Cecile, anders moet je de facelift weer opnieuw laten doen.” Evelien, de manager, was naast me komen staan. Gelijk was Cecile stil, met gespleten ogen keek ze Evelien aan.
“Als jij je baan wilt behouden zou ik je mond maar houden.” Evelien zag er niet uit alsof het ook maar iets met haar deed.
“Kijken of je dan nog klanten hebt.” Beide vrouwen keken elkaar onderzoekend aan.
“Ik ben een heel belangrijk persoon.” Mompelde Cecile, terwijl ze het restaurant uit liep. Evelien was er altijd voor me. Ze was een werknemer bij mijn vaders restaurant en sinds zijn dood managend ze het. Evelien heeft een even grote hekel aan Cecile als ik, dat komt waarschijnlijk omdat ze heel veel om mij geeft.

***
De volgende dag kwamen Sophie en ik in mijn auto bij de school aan. Alles stond op zijn kop, omdat Meneer Hollywood over enkele minuten zou arriveren. We vonden het maar onzin dat ze een enorm welkom moesten houden omdat er één iemand nieuw op school kwam. Ik wist zeker dat die jongen zo geweldig niet was. Snel parkeerde ik mijn auto en we liepen de school in.
“Dit is toch gewoon ongelofelijk wat ze allemaal voor één iemand doen wanneer hij beroemd is?” Vroeg Sophie verontwaardigt. We liepen een aantal gangen door en daar stond hij: Harry Styles. Hij was omringd door tientallen meisjes en jongens. De meisjes waren aan met hem aan het flirten en de jongens stonden er maar een beetje bij te kijken. Voor één seconde ontmoette Harry’s ogen die van mij, maar zo snel als ze zich op mij hadden gericht keken ze weer weg. Met mijn hoofd naar beneden liepen Sophie en ik de gang uit richting ons klaslokaal. Dit ging een lang en zwaar jaar worden.