Hoofdstuk 3

Nadat mijn honger gestild was kocht ik ook nog wat te drinken, en wat lekkers. Ik zou die man toch nooit meer terug zien en ik kon het nu dus beter goed besteden. Ik liep nog een tijdje een beetje rond te dwalen door de stad, totdat ik bij een haven kwam. Dit was weer een grote hint, ik kon nu een heleboel steden al uitsluiten waar ik kon zijn. Toen vond ik het wel weer genoeg geweest en liep terug naar het parkje. Ik had verwacht dat het moeilijker zou zijn om het parkje weer terug te vinden, maar mijn richtingsgevoel had me een keertje niet in de steek gelaten!
Op het bankje waar ik vanochtend wakker was geworden zat een meisje, ongeveer 17 jaar, dus bijna net zou oud als ik. Ik ging naast haar zitten en bekeek haar even. Ze was best lang, had blond haar en blauwe ogen. De sproeten op haar gezicht maakte haar schattig en ze zag er nogal verlegen uit. Ik betrapte mezelf erop dat ik naar haar zat te staren, dus ik keek snel weg. Volgens mij had ze dat ook gezien, want vanuit mijn ooghoeken zag ik dat haar mondhoeken een stukje omhoog gingen. Ik glimlachte ook. Toen ik weer haar kant op keek, betrapte ik haar op naar mij staren. Ik glimlachte naar haar en begon een gesprek.
"Hoi" zei ik.
"Hoi" Zegt het meisje terug, ze bloosde een beetje.
"Lekker weertje he?"Vroeg ik, dit was serieus de aller slechtste vraag ooit die je kon stellen, maar ik kon zo gauw niks anders bedenken. Ik voelde me echt heel erg stom en stond snel op. "Sorry, ik moet gaan" mompelde ik en liep snel weg. Mijn hoofd gloeide zo erg dat het leek alsof ik er een eitje op kon bakken, ik schaamde me kapot.
Toen werd ik afgeleid, ik voelde me mobiel trillen. Snel pakte ik hem uit mijn zak en zag dat ik werd gebeld door een onbekend nummer, ik nam op. Ik hoorde gehijg aan de andere kant van de lijn. "Hallo?" Zei ik. Geen antwoord, nog steeds dat gehijg. Net toen ik op wilde hangen hoorde ik een meisje gillen. Ik schrok me kapot en hing op. Zo snel als ik kon rende ik terug naar het bankje in het park. Shit, ze was er niet meer...