Operation Vengeful Thorn

"Dit is Big Sky, we zijn geland ten noorden van de UFO. Strike 1 staat klaar om aan te vallen."
"Begrepen. Jullie hebben toestemming. Maak er wat moois van."

Overal vuur en as. De UFO heeft een grote krater geslagen en in de wijde omgeving staat alles in de fik. Dit zou gevaarlijk worden. We liepen langzaam naar voren. Dimitri nam Tatum op sleeptouw terwijl ik met Pinkie meeliep. Om en om liepen we steeds dichter naar de UFO, ervoor zorgend dat er altijd twee mensen waren die de andere twee dekten.

Op ongeveer honderd meter van de UFO hadden we eerste contact. Twee kleine grijze mannetjes met plasma wapens. Dezelfde soort aliens als die... *doorgekrast*
Ze doken ondmiddelijk in dekking.

"Zoek dekking en graaf je in!" Schreeuwde ik. Tatum en Pinkie gehoorzaamde, maar Dimitri riep narrig "Ik ben mijn schep vergeten!" terug.
Een van de twee aliens deed... iets. Er was een paars licht en opeens waren er een soort draden die de twee verbonden. De ogen van de tweede alien lichtte paars op. Gebruikten ze hun mind control ook op elkaar?
De tweede alien rende naar voren. Slechte keus: Ik begon te schieten met mijn zware machinegeweer. De alien dook op de grond en begon terug te schieten. Hij stond echter pal voor Dimitri, hoewel er wel een goede dertig meter tussen de twee zat. Dimitri sprong op uit zijn dekking en schoot met zijn shotgun, waarna de alien in een mist van groenig bloed achteruit viel. "Goedzo Anja!" schreeuwde de Rus terwijl hij liefkozend zijn wapens aaide.

We renden weer naar voren. Deze keer liepen we echter in de val: Van twee kanten werd op ons geschoten. Pinkie werd geraakt en viel op de grond, zwaar gewond maar nog in leven. Gillend van angst en woede begon ze terug te schieten en slaagde er wonder boven wonder nog in om een alien te raken. Dimitri besloot dat nu een uitstekend moment was om volkomen in paniek te raken en hij dook weg in zijn dekking.
"Verman jullie! Als we hier blijven liggen gaan we dood! Schiet terug!"
Mijn geschreeuw was echter aan dovemansoren gericht.

"Tatum! Naar die dekking daar rechts! Het puin! Dek Pinkie tot ze alles weer op een rijtje heeft!"

Vikki volgde gelukkig wel mijn orders onmiddelijk op. Ze rende zo snel ze kon naar de stukken puin naast het bos terwijl ze beschoten werd. Ze schoot terug maar zonder resultaat. Ikzelf rende naar Dimitri en zocht dekking naast hem, en begon te schieten. De alien dook weg in dekking. Dat gaf me de gelegenheid om Dimitri een schop onder zijn kont te geven.
"Schiet terug man!"
Hij knikte zwakjes.

De aliens waren weer aan het bewegen. Weer nam een alien de ander over, en ze zochten samen een betere positie in het bos. Helaas voor hun was dat heel dicht bij elkaar, en in het bereik van mijn raket. Ik greep het ding van mijn rug en schoot, waarna de twee aliens brandend en in stukjes de lucht in vlogen. "Bwahahahahaha!"

Er was nog 1 alien in zicht. Tatum en Pinkie openden het vuur maar waren te ver weg om iets te kunnen raken. Op mijn commando lukte het Dimitri om eindelijk in actie te komen. Hij sprintte naar voren. Eenmaal aan de andere kant van het muurtje van waar de alien zat schoot hij en hij slaagde er wel in om de alien te raken.

Alle aliens buiten de UFO waren dood. Tijd om naar binnen te gaan.

Tatum nam positie op bij de deur, wij daarachter. Ze opende de deur. Er zweefden twee kristallen binnen. Ze voegden zich samen tot... Een wezen. Het liep op twee benen net als een mens, maar het glimde, alsof het van licht gemaakt was. Het rende de deur door naar Tatum Wij schoten erop maar misten. Het wezen greep Vikki bij haar keel en tilde haar op met immense kracht. Voor het hem echter lukte om haar te wurgen of haar nek te breken trok ze de pin uit haar granaat. De granaat explodeerde in het gezicht van de alien die achteruit geworpen werd, en Vikki viel op de grond. Ze was dood. De alien was zwaar gewond en zwart geblakerd maar leefde echter nog.

Schreeuwend begon ik op de alien te schieten, niet meer in staat helder na te denken. Naast me zat Pinkie, diep weggedoken in dekking. Dimitri, die nog wat goed te maken had, rende weer naar voren en gooide een granaat. "Uraaaahhhh!"

De alien spatte uit elkaar in lichtfragmenten, en toen werd het stil. De missie was voorbij. Dimitri en ik sleepten Pinkie naar de Skyranger waar de piloten haar begonnen te verzorgen en verzamelden de wapen fragmenten en de ljiken van de aliens, en dekten het verminkte lichaam van Vikki Tatum af. Hoewel we gewonnen hadden heerste toch een verslagen sfeer: We waren iemand kwijt geraakt, we hadden een zwaar gewonde en we hadden aan den lijven ondervonden hoe gedreven en angstaanjagend onze vijand precies was.





Ter ere van Vikki Tatum, moedig en onbevreesd. Haar zelfopoffering heeft ons gered