The Mask 004

Rachel Berry
Ik knik even naar Finn en blijf alleen achter. Af en toe wierp ik een blik op de Glee tafel en zag dat Jesse op mijn oude plek zat. Ik voelde een jaloezie door me heen trekken, ik zag dat Santanna me zag staren en ze grijnsde vals naar me. Vervolgens draait ze zich om naar de rest die hard begint te lachen.
Met tranen in mijn ogen wend ik mijn blik af, ze gaven echt niets om me. Ik stond op om mijn amper aangeraakte eten weg te gooien. Onopvallend bekeek ik naar de slanke cheerio's, hoe konden ze zo slank zijn en blijven?. Het bleek nog steeds op te vallen want een bruinharige cheerio liep met een bitcherig gezicht op me af. "wat sta je naar ons te gapen" kaats ze naar me en snel kijk ik haar aan. Snel verzamel ik mijn moed bij mekaar "hoe kunnen jullie zo mooi slank blijven?" vraag ik zacht. Ze trekt een wenkbrauw op en haalt snel een doosje uit haar tas. Ze kijkt om haar heen en ziet niemand die kijkt en druk het in mijn hand. "ik heb je niets gegeven" mompelt ze en loopt weer terug. Ik stopte ze in mijn tas en liep naar de wc's. Het waren zo te zien pillen zodat je makkelijk overgaf en alles kwijtraakte.
Ik slik even en pak het pilletje en met wat water neem ik het in.
Gelijk voelde ik hoe mijn maag van slag raakte en werd misselijk, ik snel me naar een van de wc's waarin ik hevig overgeef. Als ik na een paar minuten klaar ben spoel ik mijn mond met water en verstop het doosje in mijn tas. Met een leeg gevoel liep ik terug en ging weer zitten. Finn kwam er weer aan en kijkt me bezorgd aan "gaat het wel?". Ik knik en kijk hem aan "hoezo?" hij pakt mijn hand even vast. "je ziet zo bleek"mompelt hij. Waaraan had ik hem verdiend? Zo lief en bezorgd.
"het zit me gewoon dwars alles, Kurt en ik waren Bff's en laat me nu vallen" zeg ik deels naar de waarheid. Ik zucht weer even en staar naar de grond. "ik snap het ook allemaal niet meer Rach"zegt hij zacht. "het is niet jou schuld" zeg ik zacht maar lief en pak zijn hand vast, "ook niet de jouwe" koppig kijkt hij me aan. Ik glimlach even en druk een kus op zijn wang.

Finn Hudson
Ik glimlach weer naar Rachel en sta op "zo terug"prevel ik tegen haar.
Iets wat bozig loop ik naar Kurt, ik was er klaar mee, ik had het nu echt gehad. Ik kon het niet aanzien hoe mijn meisje verdrietig en gebroken was. Ze gaf zichzelf de schuld van dit alles. "Kurt waar slaat dit alles op, je hebt haar heel veel pijn gedaan" sis ik boos naar Kurt die me even geschroken aankijk. Daarna glimlacht hij naar me "Niets is wat het lijkt Finn" zegt hij geheimzinnig "ze gaat blij en dankbaar zijn" hij kijkt even naar de rest en Mercedes kijkt met een grootte glimlach naar me.
Ongelovig kijk ik ze terug aan, blij zijn.. Blij zijn! Ze braken het hart van mijn meisje, mijn liefde, mijn alles. "Finn vertrouw ons" vraagt Kurt zacht.
"Waarom, jullie breken haar" zeg ik zacht en emotieloos. Hij zucht even en trekt me op een van de nog lege stoelen. "als je het haar verteld vermoord ik je echt" hoor ik Mercedes mompelen en geef haar een vernietigende blik. "We zijn een verassing aan het regelen, ze heeft gezorgd dat Glee in elke periode het overleefde, ze is misschien niet altijd de aardigste, maar ze is altijd eerlijk hoe hard het ook aankomt." zegt KUrt afwachtend met een grootte grijns. IK kijk hem terug aan, mijn blik gaat van ongeloofwaardig naar vreugde. Ze waren haar zoo dankbaar en waren dus iets aan het regelen. "waarom Jesse?" vraag ik zacht en niet-begrijpend. Ze wisten hoeveel pijn Rach had door hem en heeft. "Dat weten wij ook niet hij kwam gewoon" zegt Kurt en zucht weer even. "Finn kom terug oke, en als je het echt niet doet ga ik je thuis stalken"dreigt Kurt waardoor ik in de lach schiet. Kurt en dreigen.....dat was gewoon hilarisch. "het is echt lief van jullie, maar ik ga nu terug" glimlachend geef ik iedereen een knuffel. Met een grootte glimlach loop ik richting Rach die verdrietig en gebroken kijkt naar de plek war ik vandaan kwam.
De verassing moest snel gebeuren, heel snel ik kon er niet tegen om haar zo te moeten zien. Ik gaf echt heel veel om haar, ik had wel een paar keer gedroomd.

We hadden een groot mooi huis bij het strand in de Tropen, richting Spanje of ergens anders, en dan zo'n uitloop balkon over het water . Ook hadden we in die droom drie hele lieve kindjes. 2 Rachels en een Finn. Het oudste meisje was net 11, ze had de haren van Rach maar met mijn krullen erin. Mooi lang krullerig haar en een redelijk grootte lengte voor haar leeftijd. Het jongetje leek heel veel op mij, althans toen ik de 6 jarige Finn was. Hij had meer de lengte van zijn moeder gehad.En als laatste, een prachtig meisje van 2 jaar, trots met haar tandjes, de bruine ogen die glinsterde de vlecht in haar haren en de grootte glimlach. En alle drie konden zij prachtig zingen