Achter gelaten

De hele klas staat midden in de kathedraal. Het is alweer donderdag. Zaterdag gaan ze alweer naar huis. De leraar van geschiedenis vertelt over de kathedraal. Het is heel interessant. Want hij heeft een hele grote geschiedenis. Zoals gewoonlijk mogen de leerlingen ook even rondlopen. Er staan ook allemaal stambeelden, mooie mozaiëken, glaswerk en satijnen stoelen. Bruce ploft op een stoel neer. Maar Jason wijst naar een bordje naast de stoel, er staat op: Don't sit on the chairs. Bruce staat meteen op en doet alsof hij schuldig is. Daisy blijft staan bij een stambeeld. Kom eens kijken! roept ze naar de andere. Jason, Lotte, Tina en Bruce komen aanlopen. Ze bekijken het stambeeld. Hij lijkt percies op Marloes. zegt Lotte verbaasd. Het beeld is wit, heeft een lange jurk aan, het haar in een knot en en pleister op z'n neus. Jason en Bruce beginnen te lachen. Denk jij wat ik denk? vraagt Jason aan Bruce. Dit moeten we gewoon doen. lacht Bruce. Buce gaat naar de tweeling toe en neemt ze mee naar het stambeeld. De meiden kunnen hun lach haast niet inhouden. Dat beeld lijkt op mij! zegt Marloes ongelofelijk. Ja! Dit is een van jullie voormoederen. zegt Jason tegen de tweeling. Ze was koningin van Engeland. vult Bruce hem aan. Echt waar? vraagt de tweeling met grote ogen. Ja, ze regeerde over heel Engeland! zegt Daisy. En ze was rijk. zegt Tina. En vermoorden onderdanen. zegt Lotte. De meiden kijken Lotte opeens aan. Zij haalt haar schouders op. De groep moet weer verder. Maar dat heeft de groep bij het stambeeld niet door. De hele klas en de leraren zijn al vertrokken. Maar Bruce en de andere staan nog te grappen over het stambeeld. Dus wij zijn van adel? vraagt Marlies. Ja, dat klopt. zegt Bruce. Ze knikken en voelen zich heel groot en machtig. Jongens, waar is de groep? vraagt Tina opeens. Ze kijken om zich heen. Ownee! we zijn verdwaald! roept Marloes. De tweeling rent de kathedraal uit. Alex komt de kathedraal in. Kom mee, de bus vertrekt zo. zegt hij. De groep volgt Alex naa buiten. Net als ze buiten aankomen, rijdt de bus weg. Ze beginnen achter de bus aan te rennen. Maar die gaat steeds sneller. De tweeling zit op de achterbank en zwaait lachend naar de groep. De bus gaat de hoek om en verdwijnt de snelweg op. Fuck! roept Bruce heel hard. De Engelse mensen kijken hem aan. Wat nu? vraagt Daisy. Weet ik niet, wachten tot ze ons missen? vraagt Tina. Dit is allemaal de schuld van de tweeling. zegt Lotte boos. We gaan terug naar de kathedraal, misschien kunnen ze ons daar helpen. stelt Alex voor. Dat doen ze. Ze lopen naar het loket. Alex en Jason doen het woord. Terwijl Daisy, Tina, Lotte en Bruce gaan zitten. Na tien minuten komen Alex en Jason bij de groep. Ze kunnen ons niet helpen. zegt Jason. Ze hebben geen telefoon nummer. zegt Alex. Maar ik wel! zegt Daisy. Ze pakt haar mobiel uit haar jaszak. Slim bedacht! zegt Lotte. Dat is mijn meisje! zegt Jason trots. Daisy glimlacht en belt naar het nummer van de lerares Frans. Ze is in gesprek! zegt Daisy. Ik heb het nummer van de directie. zegt Bruce. Wat kunnen die doen, wij zijn in Engeland. zegt Tina. We kunnen toch melden dat we in de kathedraal staan. zegt lotte. Ja, en dan kan de directie dat doorgeven aan de leraren. zegt Alex. Bruce belt naar de directie. Er wordt okal niet opgenomen. zegt Bruce boos. De kathedraal gaat sluiten. Ze moeten hem verlaten. Ze staan nu voor de kathedraal, te bedenken wat ze kunnen doen. Ze gaan ons toch zoeken? vraagt Lotte. Ja, maar eer dat ze ons gevonden hebben. zegt Daisy. Het wordt al donker. zegt Alex. Zullen we in dat cafe wat gaan eten? stelt Bruce voor. Ja! roepen Jason en Alex tegelijk. Nee! zegt Daisy. Wat nou als ze ons vinden? En wij zitten in dat café? Je hebt gelijk. zegt Alex. Dit gaat nog heel lang duren he? vraagt Lotte. De groep knikt. Ik heb het zo koud. zegt Tina. Alex trekt zijn jas uit en legt hem over Tina heen. Sorry, zegt Tina met betraande ogen. Ik had moeten weten dat jij nooit vreemd zou gaan. Alex omhelsd haar. Tina, ik hou van jou en niet van die domme tweeling. zegt Alex. Tina knikt en zoent Alex. Nou, mooi dat het weer goed is tussen jullie. zegt Lotte. Maar dit is niet het moment. zegt Bruce. We moeten nu echt iets bedenken, anders slapen we straks hier. zegt Jason ernstig. Iedereen knikt. We vragen de weg naar het hotel en lopen erheen. stelt Daisy voor. Er loopt een oud echtpaar langs de groep. Daisy vraagt het aan hun. Na een minutje weet ze het. Het echtpaar zei dat er over tien minuten een bus vertrekt naar ons hotel. zegt Daisy. Mooi, bij die bushalte? vraagt Lotte wijzend naar het bushokje. Daisy knikt. Ze gaan daar staan. Heeft iedereen geld? vraagt Jason. De groep knikt. Daar komt de bus al. Jason vraagt voor de zekerheid of deze bus richting hun hotel gaat. Dan gaan ze zitten. Alle stelletjes zitten naast elkaar. Bruce en Lotte zijn de hele tijd aan het zoenen. En ligt te slapen op de schouder van Alex. Ik haat de tweeling. zegt Daisy. Dit is allemaal hun schuld. zegt Jason. Daisy kruipt tegen Jason aan. Gelukkig is het allemaal goed gekomen. zegt Daisy. Jason knikt. De bus rijdt naar het hotel.