HOOFDSTUK 11 – Alles uitgelegd

‘Snoepje?’ vroeg ineens een stem. Ik keek op en ik zag Edward staan.
‘Nee bedankt’, zei ik en hij haalde zijn schouders op. Hij ging naast me zitten en ik keek hem aan. Bella stond achter hem en ik zag dat ze ergens bang voor was.
‘Je hebt vast en zeker het verhaal over Bella al gehoord’, zei Edward wat triest. Bella en ik keken allebei verbaasd naar hem.
‘Ja, maar ik kan uit een betrouwbare bron zeggen dat Bella geen spijt heeft van wat ze heeft gedaan’, zei ik en ik keek verwachtingsvol naar wat Edward’s reactie zou zijn.
‘Hoe weet jij dat nou?’ vroeg Edward.
‘Ik weet dat omdat ze dat tegen me heeft gezegd’, zei ik. Oké, ze had het misschien niet helemaal zo gezegd, maar ik wist wel dat het zo was.
‘Dus jij kan met geesten praten’, zei Edward ongelovig.
‘Zeg tegen hem dat ik een ketting van hem heb gekregen met een C daarop toen we een jaar samen waren als hij je niet geloofd’, zei Bella snel.
‘Ja, ik kan met geesten praten’, zei ik. Edward schudde zijn hoofd en toen stond hij op. Hij ging met zijn hand door zijn haar terwijl hij naar mij keek. Hij liep weg en ik bleef zitten.
‘Je hebt haar een ketting met een C gegeven toen jullie een jaar samen waren’, zei ik. Edward bleef stil staan.
‘Die ketting had ik om tijden de sprong, maar toen ik neerkwam was hij weg’, zei Bella triest. ‘Ik heb de ketting altijd om gehad.’
‘Ze heeft de ketting nooit afgedaan’, zei ik. ‘Maar tijdens haar sprong moet hij zijn weggehaald, want toen ze op de rotsen neerkwam was hij er opeens niet meer.’
‘Ik heb me er rot naar gezocht’, zei Bella. Ze stond voor Edward en ze ging met haar hand langs zijn gezicht. ‘Die ketting was zo belangrijk voor me. Op een gegeven moment zag ik de ketting bij iemand anders om liggen. In de ketting was Edward’s naam gegraveerd dus ik wist zeker dat het mijn ketting was. De vrouw ging naar een huis toe waar ik niet in kan.’
‘Op de ketting was jouw naam gegraffeerd’, zei ik.
‘Hoe weet je dat?’ vroeg Edward en hij ging weer naast me zitten.
‘Bella’, zei ik en ik keek hem aan. ‘Ze is voor jouw dood gegaan Edward. Ze wilde het gevaar weghalen maar dat is haar niet gelukt. Het gevaar is er nog steeds en daarom is Bella nog steeds op de aarde. Mijn taak is om de geesten op aarde naar het licht te brengen. Bella wilt niet naar het licht totdat ze zeker weet dat jij en je familie veilig zijn.’
‘Het gevaar is er niet meer Bella, ga alsjeblieft naar het licht’, zei Edward. Hij keek mij aan.
‘Het gevaar is er nog steeds alleen bespieden ze hun nu’, zei Bella. ‘Zij zien het niet maar ik wel. Ik krijg ze maar niet weg.
‘Wat is het gevaar dan?’ vroeg ik.
‘Ik weet het niet’, zei Edward.
‘Mannen of vrouwen met maskers op’, zei Bella. ‘En ik krijg die verdomde maskers maar niet af.
‘Oké’, zei ik. ‘Bella zegt dat het gevaar er nog steeds is, maar dat ze jullie nu alleen bespieden. Ze probeert hun weg te halen, maar dat lukt niet.’
‘Geesten kunnen mensen toch geen pijn doen’, zei Edward.
‘Je moest eens weten’, zei ik en ik dacht aan al die keren dat ik gewond was geraakt.
De bel ging en we keken allebei op.
‘Kom, ik breng je wel naar je les’, zei Edward.
‘Dank je, ik heb nu natuurkunde’, zei ik.
‘Mooi, ik ook’, zei Edward glimlachend en samen met hem liep ik de school in.