Hoofdstuk 14

Lea's POV

De hele dag zat het al in mijn hoofd. Ik voelde me al niet helemaal top, maar dit maakte het nog erger. Ik wist dat Jason er ooit achter zou komen, maar het floepte er net per ongeluk uit. Ik wilde eigenlijk niemand vertellen waarom ik het had gedaan, het was nogal persoonlijk. Maar Jason was zo lief en hij keek zo bezorgd. Ik smolt in zijn ogen. Nu ik het had gezegd moest ik wel uitleg geven. En ik wist dat hij te vertrouwen was. In ieder geval, dat hoopte ik.
"Het is nogal persoonlijk" begon ik. Hij keek me aan met alweer een bezorgde blik en liet me daardoor glimlachen. "Maar beloof dat je het nooit aan iemand zult vertellen!" Jason keek me heel serieus aan en knikte. "Ik zal nooit, maar dan ook nooit er iets over zeggen" beloofde hij. Ik voelde me al een beetje opgelucht. Na al die jaren kon ik het toch aan iemand kwijt. Ik haalde een keer diep adem. "Het begon allemaal toen ik 12 was" zuchtte ik. "Het was 's avonds al best wel laat. Mijn vader kwam, zoals hij wel eens vaker deed, naar boven. Maar dit keek stonk hij naar alcohol. Hij trok de dekens van me af, en toen... Toen..." Met horten en stoten vertelde ik verder. "Hij deed dingen die hij niet hoorde te doen bij zijn dochter." En met deze zin werd alles duidelijk voor Jason. En bij mij rolden de tranen over mijn wangen. Ik kon geen woord meer uit mijn keel krijgen. Jason trok mij tegen zich aan en ging zachtjes heen en weer om me te kalmeren. Zo zaten we nog een hele tijd totdat ik weer helemaal gekalmeerd was. En toen besefte ik me dat er een hele zware last van mijn schouders gevallen was. Sinds mijn 12e had ik hiermee rondgelopen en altijd bij mezelf gehouden. Sommige avonden had ik me zelfs in slaap gehuild. En nu huilde ik weer, ook deels van opluchting. Ik had deed veel en veel eerder moeten doen. Ik zuchtte een keer diep, het huilen had me slaperig en moe gemaakt. Ik gaapte en Jason begreep de hint. Hij zakte onderuit, zodat ik met mijn hoofd op zijn buik kwam te liggen. Ik krulde me op tegen hem en sloot mijn ogen. Jason kroelde met zijn hand zachtjes door mijn haar. Door dat eentonige ritme viel ik al snel in slaap. Een diepe slaap waarin ik droomde. Over Jason en ik, maar ook over mijn vader. Een van de vreselijke dromen die ik altijd over hem had kwam ook voorbij. Maar elke keer als ik wakker werd keek ik in Jason's ogen. Hij glimlachte en ik ging weer liggen. Om vervolgens weer over hem te dromen.

Dit was niet het beste hoofdstuk, maar ik moest dit er nu wel echt tussen doen, want ik kon jullie natuurlijk niet laten zitten met de vraag waarom ze weggelopen was!
En ik heb besloten dat ik dit verhaal opnieuw wil gaan schrijven. Ik weet nog niet wanneer ik daar aan begin, maar jullie zullen er (hopelijk) niet veel van merken. Het kan misschien zijn dat het wat langer duurt voordat er een nieuw hoofdstuk komt. Maar ik vind dat het verhaal nu niet is zoals ik wilde dat het zou zijn, er moet meer spanning enzo inzitten.
Maar jullie zien het vanzelf, en ik ga niet stoppen met posten van dit verhaal, ik maak alleen een 2e versie erbij!