Alone

Jenna Pov:
Ik liep traag terug naar het huis en liet me verdoofd neerzakken op de bank. Kimmy keek verbaasd op. ‘Wat is er, heb ik iets verkeerds gezegd?’ Met mijn mond lichtjes open schudde ik in de verte starend mijn hoofd. ‘Nee – hij is weg...’ Kimmy bleef me even vragend aankijken, maar draaide haar hoofd vlug terug naar het scherm. Ik zuchtte en slenterde naar boven, en duwde de deur van de kamer van Bella open. ‘Hoi Bels...’ Mompelde ik zacht. Ze opende haar ogen en glimlachtte zwakjes toen ze mij zag. Ik ging langzaam op een stoel naast haar bed zitten.
‘Heb jij ooit al het gevoel gehad dat je wereld compleet instort?’ Bella dacht even na en knikte dan. ‘Ja tuurlijk...’ Ik keek op. ‘Echt, wanneer dan?’ Bella ademde diep in en uit voor ze antwoord gaf. ‘Toen Edward het uitmaakte natuurlijk, ik ben van een cliff gesprongen omdat ik dan zijn stem kon horen...’ Ik keek haar blij aan. ‘Echt? Ik heb je zien springen!’ Bella’s verbaasde blik verraadde dat ze nog van niets wist. ‘Dat is mijn gave weet je, dingen in het verleden zien...’ Bella glimlachtte een klein beetje. ‘Super... In ieder geval, iedereen voelt zich wel eens een beetje down. Dus laat je hoofd niet hangen wat er ook gebeurd is!’ Toen vielen haar ogen terug dicht. ‘Nu ga ik wat rusten...’ Fluisterde ze nog. ‘Te veel inspanningen...’
Ik liep somber terug de kamer uit. Nu had ik echt niemand meer. Kimmy had het te druk met tv kijken, Edward had zijn eigen problemen samen met Bella. En ik? Tja, ik was Alex waarschijnlijk kwijt.