Er is altijd een flinterdunne grens tussen realiteit en fictie.
Altijd valt er wel iets tussen de regels door te lezen.
Maar jij weet niet wat ik nu weet.
Nog niet. .

Beste

Ik weet dat zo’n aanspreking iets te onpersoonlijk overkomt, maar het was de enige mogelijkheid die nog overbleef. Liefste is (of was) geen optie en ik kan het ook niet opbrengen om je naam zo vlakaf bovenaan deze brief te schrijven. Dan zou het er zo echt en definitief uitzien. Dan zou ik niet meer terug kunnen en mijn geschreven woorden niet meer kunnen wegnemen. Het zou er zo vlakaf staan. Ondanks het feit dat ik je naam hier vermijd, ben jij het enige wat door mijn hoofd gaat terwijl ik dit hier neerschrijf. Ik zie je op mijn netvlies verschijnen. Ik zie alles wat ik zo leuk aan je vind. Laten het nu net die dingen zijn die jou onzeker maken. Wel, mij trekken ze aan.
Ontelbare keren heb ik geprobeerd je uit mijn hoofd te krijgen, telkens wanneer ik mezelf erop betrapte dat je mijn gedachten zo stiekem en subtiel mogelijk binnensloop. Maar je komt steeds terug en haalt alles overhoop. Je haalt mij overhoop. Dat wil ik niet meer.
Begrijp me niet verkeerd. Dat ik hiermee de indruk geef dat ik me verzet tegen bepaalde gevoelens, weet ik maar al te goed. En ergens is het ook zo. Ik hou er niet zo van om gekwetst te worden, vandaar deze onderdrukking. Maar de gevoelens gaan niet over. Ik kan niet langer in deze toestand blijven verkeren. Ik moet iets doen.
Al vanaf de eerste dag was er iets in jou dat mij aantrok. Dat is een pure waarheid. Had ik kunnen weten dat het zou uitgroeien tot dit? Het is de manier waarop je kijkt, je gezicht - het totaalplaatje. En je karakter. Volgens mij zouden we meerdere dingen gemeenschappelijk kunnen hebben. Ja, dat ‘voel’ ik, want eigenlijk weet ik veel maar tegelijkertijd ook weer niks over jou. Snap je dat? Ik weet niet of ik dat nu een voordeel mag noemen of niet. Ik wil je ontcijferen. Ik wil tijd uitrekken en moeite doen om laag per laag te doorgronden. Zo zit het, punt.

Ik vermoed dat je deze brief niet had zien aankomen en ik wil ook niet stilstaan bij het feit dat ik misschien niet de persoon ben waarvan je zou willen dat deze brief afkomstig is. Daarom dat ik het hier maar bij laat. Ik heb niet eens het lef om die letterlijke woorden neer te schrijven. Mijn eigen naam hier plaatsen is feitelijk al een te groot obstakel. Maar ik weet dat je me wel kent om te snappen dat ik nu eenmaal zo in elkaar zit.

Liefs

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen